Svarte-Katekisma

«Det fyrste Krav, det er?»
— Sjaa ut som dei andre i all di Ferd.

«Det andre au du kann?»
— Banna i Hjarta Gud og Mann.

«Veit du mitt tridje Yrkje?»
— Gakk kvar den Sundag til Kyrkje.

«So nemne du meg det fjorde?»
— Haldt alltid med dei Store.

«Det femte?»

— Spar ikkje den,

som i Vegen for deg stend!

«Det sette?»

— Ver eit Svin,

men utantil blank og fin.

«Det sjuande?»

— Det er Trollmanns-Sæla:

lìva stort av i Løynd aa stela.

«Det ottande?»

Beste Verja,

det er aa ljuge og sverja.

«Det niande?»

— Sløg du vere og snar,

naar Teften du fær av Annanmanns Gard.

«Det tiande Krav?»

— Din Granne svike,

i stort og i smaatt, du alltid maa like.

«Visdomens Grunn, fekk den du fat?»
— Aldri du gløyme det store Hât!

«Kva trur du?»

— Eg trur og i Sanning finn,

at alltid til Slutten det vonde vinn.

«Kvad bed du?»

— At aldri i all si Tid

denne vonde Verdi maa betre bli.

«Nemn meg so det du høgast vil?»
— Eige Verdi og høyre ho til. [ 151 ]

«Er denne Viljen din heil og all?»
— Med Blod vil eg skrive meg deg i Vald.

«Og sidan?»

— At denne Pakti kann staa,

vil kvart Aar eg til Alters gaa.

Trollmanns-Emne legg seg paa Kne;
daa stig eit Glede-Rop
sterkt som Stormsus i gamle Tre
upp fraa den heile Hop.
«Han hev Trui! Han er som me!

Inn i Flokken!»

Fanden Firkloi lyfter,
sver ved den namnlause Store:
«Fraa i Natt hev du Magti mi;
det vere her deg svori!
No eg tek deg for all di Tid

inn i Flokken!»