Στροφές Απότομα (Strofes Apotoma)

[Verse]
Όντας αρνητικά φορτισμένος στα απίθανα μέρη που καταλήγω συχνά φαντασμένος
Ένιωσα τόσο δυνατός μα το τίμημα λέγεται πτώση στο κενό κι εμμέσως πλην σαφώς
Είμαι απλώς ένας ακόμα και γύρω μου αστικός οχετός
Ύποπτος έτοιμος να ξεθυμάνει από μέσα μου σαν εμετός
Κι έχω δει πως μονάχα ένας ποτέ δεν είναι αρκετός
Καθώς τα πάντα γύρω μου περιστρεφόμενα φλεγόμενος χορός
Με τραβά προς οποιοδήποτε κομμάτι και στοιχείο να πέσει στα μάτια μου
Μπρος χτυπάνε το πρόσωπο μου κινούμενα καρέ κίτρινου φωτός
Κι ενώ
Σίγουρα βγαίνω εκτός κάποιος άλλος έχει φτάσει πρώτος και όντως
Χρειάζομαι οξυγόνο επειγόντως
Ξυπνά σα φόβος όπως ο λόγος γίνεται ίλιγγος σε πιάνει πόνος
Διπλώνεις στα δυο μιάμιση ώρα τώρα αμίλητος και μόνος, ανήλικος κι αδίστακτος συγχρόνως
Πάνω απ' την πόρτα που θ' ανοίξω απειλητικά γλιστρά λαιμοτόμος
Με κακές συναναστροφές χάνω το νου μου όσο εσύ μπαίνεις απότομα στις στροφές
Που οι μορφές γίνονται όλο και πιο χλωμές
Τι τα θες αφού ποτέ δεν κόβεις κάποιες επαφές
Έλα πες, νιώσε με την πάρτη μου, τα λέμε, θα 'χω αναλαμπές
Ένα για τώρα κι ένα για χθες
Όταν κλαις, όταν λες την ίδια κουβέντα κάμποσες φορές κι επανειλημμένα
Στιγμές αμηχανίας, αριθμοί και νούμερα κατειλημμένα
Ανήκω στον εαυτό μου μα βρήκα λόγο να ζω και για σένα
Της πόλης τα φώτα αναμμένα, το θέαμα θυμίζει γιορτή μα ανεπίσημη
Κέρνα λοιπόν αυτούς που στον δρόμο σου δεν πρόκειται να πέσουν εμφανίσιμοι
Είναι δύναμη μη υπολογίσιμη
Κάτι φορές που η κατάσταση γίνεται κρίσιμη το θέμα είναι τι τολμάς
Σφίγγεις σαγόνια, τα δόντια σου σπας όπου και να πας
Κάθε φορά που τον θεό συναντάς κάπου τριγυρνάς, κάπου παραφέρεσαι κάπου τον εαυτό σου προσπερνάς
Το νου σου να 'χεις πάντα κατά που πατάς
Έχοντας ήδη πολλά να βαραίνουν τη συνείδηση μου
Τα λόγια μου καθοδηγούν την αφήγηση μου κι ανάβω φωτιά
Ποτέ
Πιο πριν δεν ήμουνα τόσο κοντά αν θες να μιλήσουμε ειλικρινά έχω κάτι
Απίστευτα κι όμως αληθινά λόγια πίσω απ' τα δόντια κρυμμένα
Κάτι που θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα
Δεν βρήκα ούτε ένα λόγο να πάψω να 'μαι επιρρεπής
Έχει τη χάρη του κι αυτό αρκεί να μην το υπηρετείς
Κανείς δεν είδε τίποτα ποτέ ούτε και άκουσε, που να το πεις;
Σε λόγια πάτησες, πίσω σου πάλι θα βρεθείς
Κι ενώ δε μπορείς καν να σηκωθείς σαν παρατηρητής της παραίσθησης εν κινήσει την πραγματικότητα σου παρακολουθείς

Μη με ρωτάς πού, πάμε όπου θες
Αρκεί τα μάτια να κλείσω και να χαθώ καθώς μπαίνεις απότομα στις στροφές
Και είναι ύπουλες αυτές οι βραδιές μα δεν μπορείς να τ' αποφύγεις
Το τσαλακώνεις σαν χαρτί και το καις, ένα σκότωμα
Στροφές απότομα