Καλημέρα (Kalimera)

[Verse 1]
Άλλη μια μέρα που στα πόδια μου πατώ
Ανοίγω το κωλόστομα μου για ανάσες
Κρατώ ό,τι είναι δυνατό σαν φυλακτό που σε κρατά απ' τα πάντα απείραχτο
Ξεκίνα απ' το μηδέν, σίγουρα κάπου κάποτε θα καταλήξεις
Κι είναι κάποια πράγματα που δε συνιστώ να τ' αγγίξεις όσο κι αν πλήξεις
Όσα κεφάλια κι αν ανοίξεις δε θα βρεις τίποτα μέσα, άδεια όλα
Ξύπνησα μαύρο χάλι λες και κατάπια φόλα
Ψήνω καφέ, εσύ τα χαρτάκια κόλλα να δούμε που θα κυλίσει
Σε κάποια απ' τις στροφές έχω κολλήσει, ψάχνω θέμα
Δεν ψήνομαι ν' ακούσω άλλο ένα ψέμα, κατεβαίνω
Περνάν πολλά μα δεν τα προλαβαίνω, τι τα θες?
Δε σε καταλαβαίνω τι μου λες ε
Μένω σ' αυτά που 'πα χθες
Εν ώρα κοινής ησυχίας, στενές επαφές σε κάποια απ' της αυγής τις γειτονιές σκοτώνω ώρες κι εποχές
Στα εδάφη που φωλιάζουν οι οχιές από μικρά παιδιά πατάμε
Μαθαίνουμε να παίρνουμε οτιδήποτε ζητάμε
Δουλεύουμε αν θέλουμε να φάμε και ψάχνουμε όλο κάποιο τρόπο να τα 'κονομάμε
Είν' αλυσίδα, μόλις τελειώσει κάτι αμέσως γυρνάμε σελίδα
Είπα να κάνω ότι δε σ' είδα μα απ' την άλλη ο πρωινός πονοκέφαλος μου γαμάει το κεφάλι
Άντε γαμήσου, καλημέρα, μα στάσου λίγο από 'μένα πιο πέρα να σε βλέπω
Κάθε μέρα σαν τρελός τρέχω πάνω-κάτω για να μην πιάσω πάτο, δεν περιμένω να βρω...