Στο Σύρμα του Ορίζοντα (Sto Sirma tou Orizonta)

[Verse 1]
Εκεί που ζω πατώ στη Γη μα δεν μπορώ να δω τον ουρανό
Χαρτί για το μολύβι μου, βαρύ καπνό για να τον φανταστώ
Ενώ κυλάει η φωνή μου σε λευκές γραμμές, δεν έχω λόγο να φανώ
Παντού σιγή, παντού κενό
Ψέματα πίσω από τη λανθασμένη εντύπωση πως έχουμε κάτι κοινό εσύ κι εγώ
Θρύμματα μίσους στη φωλιά σου φίδι, δικά μου πολύ πιθανό
Εκεί που κατοικώ, καθώς η σφαίρα περιστρέφεται, φτάνω πολύ πιο πέρα απ' όσο μου επιτρέπεται
Βλέπετε ελάχιστα γι' αυτό μην τρέχετε, μη λέτε
Ορθά κοφτά τα λόγια μου, κάθε φορά που σκέφτομαι λέω «Δε γαμιέται»
Αν είχα λόγους να μην ανασαίνω θα 'μουνα κάτω απ' τη Γη
Μες στη ρουτίνα μου θα 'χα πνιγεί
Διαφυγή, γράφω λοιπόν τις σκέψεις μου σ' ένα κομμάτι χαρτί κι όπου βγει θα 'μαι εκεί
Δε θα 'ταν έξυπνο να φαίνεσαι τόσο σε μια εποχή σαν κι αυτή
Θέλει τα μάτια σου να βλέπουν και πίσω απ' τον ώμο, συνηθισμένοι στην αρπαχτή
Κι αυτό που ακούς δεν είναι ακριβώς μουσική
Ήχου κολλήματα μπλεγμένα με κάποια φωνή σε θόρυβο κρουστών εγκλωβισμένη
Ανασαίνει τις νύχτες εκείνες που νιώθουμε τον πυρετό να ανεβαίνει
Κι έχεις τον νου σου αφού πάντα κάτι συμβαίνει
Κάτι τυχαίνει να σου τραβήξει την προσοχή, επικίνδυνη μένει
Πολλές φορές έρχεσαι σε θέση να δεις πως η πραγματικότητα είναι αρρωστημένη
Κανείς δε σ' ακούει
Κάθε σκέψη γίνεται μορφασμός που κυλάει στου προσώπου την άκρη σαν χούι
Και προσπερνάνε αδιάφοροι μοναχικοί πλανήτες που γύρω απ' τον άξονά τους μονάχα γυρνάνε
Θα 'ναι άλλη μια μέρα στον κόσμο, εφόσον δεν έχουμε καλύτερο μέρος να πάμε
Κι αφού μας κόψαν τα φτερά και δεν πετάμε όλοι εδώ πέρα γυρνάμε, θέλοντας και μη
Έχοντας και μη την ανάλογη δύναμη στα δυο του πόδια κάποιος να σταθεί
Σ' ένα κομφούζιο κίνησης έχω χαθεί, βυθισμένος σε λήθαργο βαθύ χαράζοντας δικό μου δρόμο μέσα από ανθρώπινα πλήθη
Γκρίζους ορίζοντες ανοίγω, αφού τίποτα εύκολα πια δε με πείθει
Τυλίγω βραχνάδες καπνού, συνήθεια που κρατώ
Παντού νορμάλ ή ακόμα κι εκτός εαυτού
??? σε πλάνα από καθίσματα αστικού
Ένα δεύτερο του λεπτού είν' η απόσταση μεταξύ σιγουριάς, πανικού
Και τελικά θέλει ταλέντο αυτό που λέμε επιβίωση αυτού

[Chorus]
Στο σύρμα του ορίζοντα ισορροπώ, καθώς ξέρω πως κάποια στιγμή θα πέσω αν είμαι τρελός
Κάτω από υπόστεγα βλέπω τον κόσμο μου να βρέχεται μόνος κι όμως τόσο θερμά ζωντανός [;] κι αληθινός
Μισός σκοτάδι κι ο άλλος φως
Σκίζεται απ' το σύρμα του ορίζοντα σα να 'ταν χαρτί κι ο ουρανός

[Chorus]
Στο σύρμα του ορίζοντα ισορροπώ καθώς ξέρω πως κάποια στιγμή θα πέσω αν είμαι τρελός
Κάτω από υπόστεγα βλέπω τον κόσμο μου να βρέχεται μόνος κι όμως τόσο θερμά ζωντανός [;] κι αληθινός
Μισός σκοτάδι κι ο άλλος φως
Σκίζεται απ' το σύρμα του ορίζοντα σα να 'ταν χαρτί κι ο ουρανός

[Outro]
Αστικές προβολές