Μυστικά (Mistika)

[Verse 1: Διχασμένος]
Μέσα στη λίμνη της τρέλας μου βυθισμένος
Διχασμένος, καταδίνοντας σε [;] πάθη της γουλιά-γουλιά
Κι επομένως, φεύγεις μακριά, να μην το ψήσω μπροστά σου ξανά
Στη λογική γελιέσαι μέσα, τελικά, κρατάς μόνο τα δύστυχα, τ' απίστευτα και πέταξες τα πιστευτά

Χαμένα μέσα σε τοπία αστικά

[Verse 2: ΔΠΘ]
Tι σιχαμένο σκεπτικό
Σαν ξωτικό κυνηγώ τις ευχές
Γυρνώ στην άκρη του στρώματος με πλάτη στραμμένη στις αυγές
Στην άκρη του στόματος σου οι ψίθυροι μου γίνονται κραυγές
Τόσες και τόσες μέρες κύλισαν όπως κυλάει το νερό στις βροχές
Μ' απώλειες μνήμης όσον αφορά τον τόπο, τον χρόνο ή τις εποχές
Δεν αγγίζω την κοινή λογική κι αν το μυαλό μου να διαβάσεις θες, ψάξε με
Αλλού κι ίσως με βρεις πίσω από κάνναβης οσμές χωμένο στην πιο κρυφή
Γωνιά του μυαλού διαδρομές
Κάθε μέρα βιώνω το χθες
Τουλάχιστον βρίσκω μια άκρη σε λευκές γραμμές σαν αυτές, τι θες;
Συρτοθηλιά γύρω απ' της φαντασίας μου το λαιμό η διαμονή σ' αυτήν την άχρωμη και μπερδεμένη πραγματικότητα, γαμώ
Ακόμα κρατώ μυστικό σ' ό,τι μυαλό έχει μείνει απείραχτο
Μα τι είν' αυτό που στα σωθικά μας γεννά τρωκτικά;
Τρέπει το σώμα σε φωλιά για λογής λογής βρώμικα παράσιτα και τελικά καμένος νους που στον ποτίζουν φίλε μ' ηρεμιστικά
Αναπόφευκτο το να συγκρουστείς μετωπικά και κατά τύχη προκύπτουν ακόμα στην άκρη του μυαλού μου στίχοι
Μυστικά, μυστικά θα συναντήσεις καθώς πέφτεις στου μυαλού σου τα κενά
Μυστικά, μυστικά, μάθε να ζεις κρατώντας μέσα σου κάποια απ' αυτά
Μυστικά, μυστικά θα συναντήσεις καθώς πέφτεις σε νοητικά κενά
Μυστικά, μυστικά, μάθε να ζεις κρατώντας μέσα σου κάποια απ' αυτά