Ο Μάγος (O Magos)

[Verse]
Κόσμοι ανάποδοι
Ανάμεσα σε Γη κι ουρανό κινείται το χάος
Ακανόνιστα τυλίγεται σαν φίδι
Αχόρταγα πριν να σε καταπιεί σε κάνει να νιώσεις σκουπίδι
Μ' ένα γρίφο στο μυαλό περιπλανιέμαι
Κι απ' όσα θέλω όσα αποκτήσω μετά τα βαριέμαι
«Ρουτίνα» λέμε, κοίτα με πως στέκομαι στο τίποτα χωρίς από πουθενά να κρατιέμαι
Κανείς δε βλέπει τα φτηνά μου κόλπα πια και μόνος μου γελιέμαι
Να 'χα μόνο τ' απαραίτητα όταν μου βγαίνουν πρωτόγονα ένστικτα
Βλέπω τα φώτα της πόλης αμέτρητα κι άλλα νομίζω μα άλλα είναι
Κουραστικό όταν άλλοτε φύγει ή άλλοτε μείνει, κυλάει μες στα μάτια μου σαν το κενό
Ό,τι σκεφτώ μοιάζει μακρινό
Όταν το πρώτο «Καλημέρα» μου βγαίνει βραχνό
Ψάχνω να βρω κάτι θετικό για να μου πω
Κι όταν μιλήσω μάτια και στόματα θα κλείσω
Μ' ένα λόγο μόνο σηκώνω τη μάσκα που φοράς για να ξεγελάσεις τον χρόνο
Σαν να θες να κρυφτείς πίσω απ' τον εαυτό σου
Κοίτα μόνο, στα πάντα γύρω μου δίνω ζωή, τα πάντα γύρω μου σκοτώνω στην ψύχρα
Σαν το παιδί της γωνίας, σαν χαρακτήρας μιας περιθωριακής κοινωνίας
Είναι η εκδήλωση μιας έμφυτης μανίας
Σε ρυθμούς αγωνίας με πολύστιχα και σύμβολα μαγείας
Εναλλάσσομαι για να 'μαι συμβατός στις απαιτήσεις
Σου δίνω οφθαλμαπάτες μα δεν έχω κι απαντήσεις, είναι γύρω σου
Οτιδήποτε αναζητήσεις άκυρο όταν ψάχνω εμένα
Μα σε σένα απευθύνομαι όταν ένα με τον ορίζοντα γίνομαι και χάνομαι
Δεν αισθάνομαι τίποτα πια, την καρδιά μου αγκάλιασε πάγος
Δε βρήκα συνοχή στα λόγια που πέταξε φεύγοντας ο μάγος
Σαν να 'χα κάτι
Σαν να 'χα μπερδευτεί μέσα σ' αυτή την ασταμάτητη κίνηση όπου κάποιες εικόνες προκαλούν συγκίνηση
Μπήκα στο νόημα κι είμαι στην αφήγηση
Τον δρόμο μου χαράζω όπως και όποτε εγώ το θελήσω, με μια κίνηση μου τα φώτα να σβήσω
Ανάμεσα μας κάγκελα μα κάποιος από πίσω
Ένα μέτρο πάνω απ' τη γη να βρεθώ
Ό,τι δε γίνεται να πω το ζωγραφίζω
Κι αν δεν ενδιαφερθώ για μένανε πως θα το κάνει κάποιος άλλος δε νομίζω
Μαγεία βρήκα μέσα μου, μεταδίδω δίχως καν ν' αγγίζω
Μετρώ και τις σκιές όταν χαλιέμαι, όταν θολώνω πολλά μεγάλα λόγια δε σηκώνω
Στο λάκκο με τα φίδια αν κοιμηθώ ίσως φίδι να ξυπνήσω και 'γω
Ματώνω κάθε φορά που το βλέπω
Είναι νύχτας διαδοχή, τη μέρα σε φυγή τρέπω
Τα πνεύματα νιώθω και κάθε συναίσθημα νόθο διώχνω, έχω τη νόσο
Τη δύναμη στον κόσμο μου ενδιαφέρον να δώσω
Μη γελιέσαι
Δεν είναι τίποτα άλλο από ψευδαίσθηση πως βρίσκεσαι στην όαση αφού στην άμμο κυλιέσαι