Υπόγειος Σταθμός (Ypogeios Stathmos)

[Verse]
Έχω τα μάτια μου καρφωμένα μπροστά απ' τις εφαπτόμενες σκέψεις
Επόμενες, ανερχόμενες, όταν νιώθω πως οι λέξεις είναι συνεχόμενες, συνοδευόμενες από οσμές
Όσο το καις, τόσο το θες, τόσο το πίνεις, τόσο τον εαυτό σου δίνεις
Αρχίζεις τους κόμπους να λύνεις με ρίμες που φτύνεις υπόγεια
Καπνός και λόγια σ' έναν κόσμο ψεύτη χαλαρώνω μόνο μ' αυτό κι επαυξάνω
Έχω τ' αδέλφια μου για 'μένα κι εγώ γι' αυτούς είμαι έτοιμος να πεθάνω όταν η περίσταση το απαιτήσει
Τιμώ την τελετή του freestyle μέσα απ' το ντουμάνι κι ας μου λένε πως με κάνει καχύποπτο το χασίσι
Με κάνει μα δεν υπάρχει κανένας λόγος πανικός να με πιάνει
Όταν οξύνονται οι αισθήσεις φρόντισε εκ βάθους ψυχής να μιλήσεις
07, απευθύνομαι ρητώς σ' αρρωστημένες συνειδήσεις απλώς
Δεν προσδοκώ να γίνω παίχτης, είμαι καλλιτέχνης μ' αρχίδια, δεν το πουλάω
Και μη μου λες γι' άπιαστες επιδόσεις στο μικρόφωνο, μαλάκα σε γαμάω
Χτυπάω, το κάνω δίχως όφελος απλά και μόνο επειδή τ' αγαπάω
Μα δεν υπάρχει σεβασμός στο hip-hop, εμπορικοποιείται από κάθε πουτάνας γιο
Γι' αυτό το γράφω και το ηχογραφώ για κάθε συντοπίτη κι αδελφό
Φονικό σκεπτικό, ριμοδοτικό και υποτονικό
Βγαίνει στο χύμα και μυρίζει δρόμο γιατί είν' ακόμα αυθεντικό και δεν αλλάζει
Το σπρώχνω χαμηλά κι όσο ο καπνός της σοκολάτας μ' ανεβάζει μου μοιάζει έμπνευση πως μέσα απ' της πόλης τα στενά πηγάζει
Υπάρχει ποιητική ομορφιά κρυμμένη μες στης ασχήμιας την καρδιά
Κρυφά φωλιάζει, μας φαίνεται ξένη σαν άυλη συντροφιά
Μέσα στην περίπλοκη απλότητα προτύπων που μας ωθούν στην ωμότητα
Στις μέρες μας αποτελεί ρουτίνα ακόμα κι η πιο ασυνήθιστη ακραιότητα
Πάθος, δεν απορρίπτω τη λύση της βίας γιατί κι η βία κρύβει ερωτισμό στο βάθος
Αυθόρμητος πάντα γουστάρω να πέφτω πολλές φορές στο ίδιο λάθος
Όλα μ' ωθούν να γίνω ένα με την πένα, να ταξιδέψω στα χαμένα συναισθήματα που πάνε κι έρχονται σαν τρένα
Δεν τελειώνουν τα προβλήματα για σένα και για μένα
Δεν είδα φως πίσω απ' τις άπειρες υποσχέσεις
Το ψέμα διείσδυσε σαν δηλητήριο μες στις ανθρώπινες σχέσεις
Μ' αν δεν πονέσεις δεν θα μάθεις ποτέ πόσο δύσκολο είναι να είσαι αληθινός
Μείνε αληθινός άσχετα από το πως περιφέρεται γύρω μας ο χρόνος
Νιώθω μόνος κι έχω συνηθίσει
Οι δρόμου είναι γεμάτοι πειρασμούς κι οι πειρασμοί αυτοί μ' έχουν νικήσει
Γράφω κομμάτια για τους λίγους λάτρες του underground σε πρώτο βαθμό
Είναι ΨΔ, τ' ανερχόμενο 07 απ' τον υπόγειο σταθμό