Φεύγω (Fevgo)

[Verse]
Καθώς οι σκέψεις κι οι λέξεις γίνονται κλώνοι κι επί της ουσίας όλοι μας μένουμε μόνοι
Ακόμη κι η μητρική ζεστή αγκαλιά παγώνει, μέσα μας φόβος στοιχειώνει
Ματώνει την ήδη ματωμένη καρδιά μου
Μαζεύω τα κομμάτια μου, τα πληγωμένα συναισθήματά μου
Και φεύγω, κι όπου με βγάλει
Ως εδώ φίλε δόθηκα στους άλλους, καιρός να δοθώ και στο Μιχάλη, σε 'μένα
Προσπάθησα πολύ μα κάποιοι άνθρωποι ξεχνάνε εύκολα τα περασμένα
Λυπάμαι συνειδητοποιώντας πως μίσος, αγάπη και τα συναφή μόνος μου τα θυμάμαι
Λυπάμαι μα φεύγω, θέλω να βρω τον εαυτό μου πάλι εκεί που τον είχα αφήσει
Κουράστηκα να σκέφτομαι συνεχώς όσα μ' έχουν αρρωστήσει
Ίσως και να 'μαι πάλι εδώ όταν αυτή πίσω θα γυρίσει
Μα προς το παρόν φεύγω, μα δεν ξεχνάω
Πέρα απ' το μίσος που νοιώθω έχω μάθει και να αγαπάω
Φεύγω κι ας μη γουστάρω
Πρέπει να φύγω
Μα δεν ξεχνάω