Όταν Πετάμε (Otan Petame)

[Verse 1]
Βάρα το ντέφι, βάρα το ντέφι, τσιγγάνα
Μη σταματάς, ένα τσιγάρο θα κάνω κι έπειτα φεύγω
Της τρέλας μου διαφεύγω διχασμένος κι όταν φτάνω πάλι χάνω, πάνω
Στην έξαρσή μου θυμίζω ζητιάνο
Χαμηλά, πιο χαμηλά από κάθε νούμερο και κάθε τσαρλατάνο
Εδώ την τρέλα φτάνω...
Εδώ η αλήθεια είναι ένα ψέμα, εδώ το δάκρυ έγινε θέμα
Εδώ τα λόγια έχουν τιμή κι η πόλη φτύνει σιωπηλή τη δύνη
Πρόστυχα κι ωμά, χλωμά παιδιά απ' την ηρωίνη
Μια ψευδαίσθηση που δίνει όσα αρεστά μοιάζουν σ’ εκείνη...
Αν είναι να γίνει, να γίνει, φίλε μ' ακούς; Αναπαύσου εν ειρήνη
Το θέμα κλείνει και στο χάσιμο ξεχνάμε την ευθύνη
Σε μίσησα, πόσο σε μίσησα, ρε πούστη, είσαι κι εσύ σαν τις πουτάνες, πίπα και τάληρο, πέντε λεπτά
Πίναμε χόρτο στα κλεφτά από νταλαβέρια, ραντεβού στις 7
Πίσω απ' το πρώτο, θα ’χω το πράμα κι εσύ τα λεφτά
Βαποράκια μιας συνείδησης που θέλει κεφάλια σκυφτά
Καθοδηγώντας σε μια ψεύτικη νίκη, κάθε παιδί μοιάζει μ' ωδή κι όμως απέχει
Διωγμένος απ' το σπίτι του τρέχει ψάχνοντας χέρι να πιαστεί, μα ο κόσμος βρέχει
Πες μου ακόμα τι προτρέχει, μη γελάς, καλύτερα κλάψε
Ρωγμές, στιγμές στο χάσιμο θάψε και πάψε
Κι αν ξημερώνει γκρίζα μέρα στην ψιχάλα μ' έναν καφέ κι ένα τσιγάρο
Την πρωτιά θα πάρω σαν Βέρα, δραματική σχολή ανωτέρα
Πιο πέρα κρυμμένος θα 'μαι...
Μα όταν πετάμε κοιτάμε στα χαμηλά, γι' αυτό πονάμε
Εκεί που χάνουμε πατάμε, δε μιλάμε
Στη γειτονία πια δε φοβάμαι, κι αν με ψάχνεις θα 'μαι...
Ξέρεις πού θα 'μαι, εκεί που πάμε και ξεχνάμε
Εκεί που βρέχει όταν βραδιάζει, εκεί που νιώθω την ψυχή μου να μουδιάζει
Εκεί το φώς δεν έχει τα κότσια να πατήσει, τρομάζει
Κι η μάνα βγήκε απ’ τις πληγές τις εποχής ουρλιάζει
Το κρίμα στάζει, φίλε, κοίτα ποιος κοιτάζει, ποιος χλευάζει δε μ’ αφορά πια, δε με νοιάζει
Εκεί που χαράζει μένω με χάζι
Εδώ σωπαίνω, ζητάω, στην τρέλα μου παραπατάω, το κάνω το μόκο, δε μιλάω
Τρόφιμος στο πέρασμα απ' τη μέρα στη νύχτα πετάω...

[Bridge]
Πριν απλώσεις τα χέρια σου, πριν βγάλεις λέξη
Σκέψου ακόμα τι χρωστάς, κι αν η μαγκιά σου θα τ’ αντέξει...
Εδώ τα πάντα μοιάζουν ψεύτικα, κι ό,τι ζυγώνει φιλικά μ' έχουνε μάθει να φοβάμαι
Εδώ πατάμε ό,τι αγαπάμε και ζητάμε όσα δεν πάμε, εδώ χαράζει όταν πετάμε
Ψυχοδράμα, όταν πετάμε...
Ψυχοδράμα, Ψυχοδράμα, όταν πετάμε...

[Verse 2]
Κι είχα τον νου μου από μικρός σε κάθε πούστη που θα μου 'ταζε πολλά
Τα πρώτα μου βήματα δειλά, δεν είχα φράγκα για τσιγάρα, μονάχα κάτι ψιλά
Κι όλα θολά στο μυαλό μου να μου στήνουν παιχνίδια
Λόγια πολλά, πολλά να σκεφτώ κι ο ανθρωπισμός μου στα σκουπίδια
Έμεινα πίσω για έναν πόντο
Ποτέ μου δε γούσταρα χαρούμενο το φόντο, αυτό το φόντο
Το πέρας μου πήγε στον βρόντο, στο κατώτερο σκαλί
Μα είχα τον λόγο μου γι' ασπίδα, τσαμπουκά σε κάθε απειλή απ’ αυτούς που ασκούνε επιβολή, δε μ' ακουμπάνε...
Το ποιήμα σου μαθαίνεις και το λες γιατί σου λένε να το πεις
Μα όταν χαθείς, θα δεις, θα νιώσεις ελλειπής και θα ντραπείς, κουβέντα μην πεις
«Δεύτερο Πρόσωπο Θλιμμένο» στο θρανίο μου πάνω γραμμένο
Ούτε οι δασκάλοι δεν αρκούν να με κρατήσουν δεμένο
Πρώτος απών μέσα στην τάξη, πρώτη πράξη του χειμώνα, δίνω αγώνα σαν τα 'ζάκια που χρωστάνε στη βελόνα
Σαν απόβλητος μαθών που έσπασε τζάμι με σφεντόνα, σαν τζιβάνα
Σαν παιδί ορφανό απ' τη γέννα του, σαν άντρα δίχως μάνα, σαν τον νόμο
Σαν τον γέρο που τα τίναξε προχθές στον δρόμο
Πρόσωπο χλωμό και μη ζητάς αυτό το κάτι
Από έναν τρόφιμο χαμένο σακάτη που έχει τη σκέψη του φευγάτη
Γάμα τη μια στιγμή, μα όλα γυρίζουν πάλι πίσω εκεί στη χάση
Κι ό,τι βρέξει ας κατεβάσει στο πλατό μου, παρείσακτο όνειρό μου
Ψυχοδράμα, όταν πετάμε, τη λογική ξεχνάμε και μεθάμε
Εκεί που πάμε πολεμάμε, Ψυχοδράμα, όταν πετάμε...

[Bridge]
Τρόφιμος στο πέρασμα απ' τη μέρα στη νύχτα πετάω...

[Verse 3]
Μα όταν πετάμε, τα λόγια μας στην τσέπη κρατάμε
Της γειτονιάς στιγμές ζητάμε
Να 'ρθουν πίσω όπως παλιά, γουλιά-γουλιά
Το ψέμα έχει μια υπέροχη λαλιά μα δε θα βάλω τον λαιμό μου στη θηλιά, στρατιώτης θα 'μαι
Με σύμμαχους τρελούς να τραγουδάμε επί σκηνής
Εδώ τα πάντα μοιάζουν ψεύτικα, κι ό,τι ζυγώνει φιλικά μ' έχουνε μάθει να φοβάμαι
Εδώ πατάμε ό,τι αγαπάμε και ζητάμε όσα δεν πάμε
Εδώ χαράζει όταν πετάμε, εδώ τα λάθη μας σκοτώνουμε και πετάμε σαν πουλιά...

[Outro]
Ψυχοδράμα, όταν πετάμε... (Ψυχοδράμα, Ψυχοδράμα, Ψυχοδράμα, όταν πετάμε, Ψυχοδράμα, Ψυχοδράμα, Ψυχοδράμα, Ψυχοδράμα, Ψυχοδράμα, Ψυχοδράμα, Ψυχοδράμα)