Χημείες (Ximeies)

[Verse]
Χάνω την επαφή, όραση, γεύση κι αφή μηδενίζονται πριν τη στροφή
Βελούδινη υφή, νιώθω να 'μαι στην κορυφή κι όλα φαίνονται μικρά από 'κει
Εγκεφαλική αποχή συνεπάγεται την ασταθή συνοχή
Κι όλοι γύρω μου φαίνονται αμέτοχοι σαν να βρίσκομαι σε διαφορετική εποχή
Υπό την ανοχή του χημικού πυρετού, του πανικού που προκαλεί υπό την αποβολή λίγο-λίγο
Κουμπώνομαι, έτοιμος να ξεφύγω κι όλα γύρω μου αλλάζουν κάθε φορά που τα μάτια μ' ανοίγω
Είπα θα φύγω, είπα θα μείνω
Είπα κομμένα τα χάπια, από 'δώ και μπρος φούντα μόνο θα πίνω
Μ' ακόμα πίνω ψυχο, χώρια τα τσιρότα και το κοκό, φρίμπες από στόκο
Εφόσον δε βγαίνω, νoιώθω να 'μαι κάπως σαν του Αγγέλακα το τρένο
Σωπαίνω κυλώντας
Σνιφάρω ζαπρέ μονολογώντας, όντας μόνος
Κι όμως με κάνει να νοιώθω τόσο χαλαρός, τόσο καθαρός, τόσο σένιος
Της ρούχλας ο κόσμος είναι παραμυθένιος
Μόνος σε τέσσερις τοίχους φωνάζω το όνομά της, είναι ήττα
Το κάνω όταν νοιώθω πως είμαι στην τσίτα
Ανασαίνω κάπως αργά, ίσως είν' αργά
Μπλέκω πάλι μ' αυτά τα σκατά
Μπλέκω με τη χι ήττα μι έψιλον γιώτα άλφα τελεία
Που κάνει τον κόσμο να μοιάζει ταινία
Και τα πάντα κυλάνε μ' ευκολία
Γίνομαι λεία με θύτη τον ίδιο μου τον εαυτό
Αφού κουμπωθώ ένα βήμα πριν να τρελαθώ προσπαθώ ζωντανός να κρατηθώ
Μέσα από ταχυπαλμίες, φοβίες, οπτασίες, περίπλοκα συναισθήματα κι ερωτικές επιθυμίες
Χημείες, χημείες, χημείες

[Outro]
Ίσως καταφέρω κι εγώ να γίνω ένας Ζωντανός Νεκρός
Shut up, shut up
Το καλύτερο απ' όλα είναι το