Το Τέλος Έρχεται Απ’ τη Σελήνη (To Telos Erxetai Ap’ ti Selini)

[Verse 1: Προπάτωρ]
Σβήνουν λάμπες, πέφτουν φώτα
Όταν θες να μάθεις ρώτα
Κλείνοντας το φως ή βάζοντας τσιρότα
Ο λύκος βρίσκει ίχνη κι ιδρώτα
Παγίδες πάντα να χτυπάνε πόδια
Σκηνές δρόμου δίχως λόγια εξελίσσονται κάπου στα υπόγεια Δύσκολη λέξη κι η συμπόνια
Όταν όμοια σ' έχουνε lock-αρισμένο τώρα χρόνια
Πηγάζω απ' την καρδιά σου, παραλύει τα πνευμόνια
Έχοντας εστιάσει στη διχόνοια
Παίζουν πιόνια την κάθε μας κίνηση
Στην ίντσα πλέον κι η ποίηση, άνοιξε τα πόδια
Σε ζώα που βγάζουν δόντια και ζητάνε μόνο εκδίκηση
Είναι λόγια
Όταν μένεις στα λόγια έχεις μόνο μια κίνηση
Δε φτάνει η λύπηση, το μέλλον σου κρατάς εγώ κι εσύ
Ρε, βλέπω απόσταση! Βλέπουμε την ίδια ανατολή
Είναι υπόσχεση. Μέσα από τα μάτια ενός παιδιού να βρω την όραση

[Verse 2: Μαύρος Αμνός]
Κανένας πόνος δεν είναι αρκετός
Έπαψα να φοβάμαι για το τι θα γίνει μετά, δε νοιώθω πια περιττός
Χαμογέλα τι κι αν δεν είναι ο κόσμος σου ιδανικός
Στα δύσκολα βλέπεις τις αντοχές και τα κότσια του καθενός
Αν δεν αισθάνεσαι τότε ήδη είσαι νεκρός
Γίνεται πόλεμος και πρέπει, σου λέω, να παλέψεις αν θες να βγεις ζωντανός
Τι ψάχνεις τώρα;
Σαφώς κι όσοι σου υπόσχονται πολλά είναι εκείνοι που έχουν μάθει να 'ξηγούνται μόνο στα λόγια
Τον πούλο, όλοι λαμόγια!
Φεύγουν και δε γυρνάνε, πίστεψέ με, τα χρόνια
Χαθήκαν από κοντά μας άτομα που αγαπήσαμε
Ποτέ δεν ξεχάσαμε όσους βρίσκονται πια στο χώμα
Γεμάτος με σύννεφα ουρανός
Χειμωνιάζει κι η πόλη με πνίγει
Θέλω να φύγω, το 'χω ανάγκη να νοιώσω πιο ζωντανός
Πάψε να στέκεσαι σκυφτός
Το βλέμμα σου σήκωσε προς τον Ήλιο και κοίταξε προς τα μάτια να νοιώσεις μοναδικός (να νοιώσεις μοναδικός)

[Verse 3: Δ.Π.Θ]
Είναι οι απλές, φτωχικές οικογένειες που γεννάνε τους ήρωες
Είναι οι γειτονιές που μεγάλωσαν
Κι η συμφωνία με το διάβολο πολλοί κάποτε χάλασαν
Αν μπεις να παίξεις και πά' να κάνεις πουστιά σ' την άναψαν
Μάθε τους κανόνες, στήσαν' παντού ρουφιάνους και οθόνες
Το σκότος που τρέφεται στους αιώνες δυναμώνει
Κι εμείς στο εξής ποτέ ξανά δε θα νοιώσουμε μόνοι
Παίρνοντας στραβά το τιμόνι
Είναι καλό να ξέρεις μα δεν είναι καλό να κολλάς, συχνά-πυκνά η περιέργεια σκοτώνει
Κι οι μπάτσοι ως κρατικοί υπάλληλοι και δολοφόνοι
Η πόλη πόρνη σήμερα βγήκε με τη βροχή για να κάνει πιάτσα
Κι εγώ κρατιέμαι μην και με τραβήξει το κενό απ' την ταράτσα
Μπαστάρδι απ' τα λίγα κι είπα είναι αδύναμο σημείο η ράτσα
Εγώ μιλώ στη μάζα, δεν υπηρετώ
Έχω μια καρδιά, ένα σώμα, μια ψυχή, ένα μυαλό
Χίλιους λόγους για να προκαλώ
Όλα φωτιά, όλοι κόκκαλο να καεί το μπουρδέλο
Η τέχνη του πολέμου είναι να σ' έχω πάντα εκεί που σε θέλω
Κρατώντας αποστάσεις ασφαλείας
Είμαι από μικρό παιδί στα κόλπα κι είμαι ψιλιασμένος
Ξέρω τι παίζει επομένως
Κι όπως εσύ, κι εγώ έτσι είμαι σκλάβος γεννημένος
Σκλάβος γεννημένος, σκλάβος γεννημένος
Αν είχα τόσο δα εγωισμό θα 'χα τον κόσμο
Κάπου ίσως πάγωνα τον χρόνο
Μια φορά μονάχα να σε ξαναδώ ακόμα μου φαίνεται αδύνατο, λυπάμαι
Βροχής σταγόνες στο πρόσωπό μου κυλάνε
Άκουσα πως ελέγχουν τον καιρό και σαν πειραματόζωα μας μελετάνε
Είν' αυτοί που όλη τη φάση στα χέρια τους κρατάνε
Είμαστε ό,τι τρώμε
Κι ό,τι τρώμε το κυνηγάμε
Φασίστες στις γειτονιές μας πατάνε
Καθίκια που ναρκωτικά στα παιδιά σου πουλάνε
Είναι αβέβαιο το μεροκάματο κι όλοι χρωστάμε
Λίγοι πράττουν, πολλοί μιλάνε
Το ρημάδι το μυαλό μου δε σταματά ποτέ να σκέφτεται, ακόμα κι όταν κοιμάμαι
Αν είναι αυτός ο μόνος τρόπος να γίνει ας γίνει
Το τέλος έρχεται απ' τη Σελήνη