Ανάσες των Λύκων (Anases ton Lykon)

[Verse 1: Loopatic]
Κρυμμένος πίσω απ' τους θάμνους παραμονεύει εκεί που δεν υπάρχει φως Να φέρει θάνατο
Ποτέ του δεν έγινε φίλος μ' άνθρωπο
Απλά μια τακτική επιβίωσης, με σάρκα τρέφεται κι αυτό τον κάνει άτρωτο
Σε μονοπάτι ματωμένο περπατά σαν σκιάχτρο κουρδισμένο
Σαν πνεύμα άμορφο και σκορπισμένο
Δεν μπορείς vα τοv κρατάς υπνωτισμέvο
Θα τον δεις να σκαρφαλώνει λαβωμένο όταν τον θεωρείς πεθαμένο
Ανασταίνεται απ' τη φλόγα που τον κύκλωσε, δε φλέγεται
Το φως του Ήλιου σιχαίνεται
Στο βλέμμα του το μίσος και η αγάπη ταλαντεύεται
Μέσα στην ομίχλη περιφέρεται, από σκιές συνοδεύεται (shh!)
Μάθε πως υπάρχει κι ας μη φαίνεται
Ποτέ του
Σέβεται τοv εχθρό του κι ας τοv αφήνει νεκρό στο βάθος του κάθε κουπλέ του
Σέβεται τοv εχθρό του κι ας τοv αφήνει νεκρό στο βάθος του κάθε κουπλέ του, ναι
Είδα τον δρόμο και είπα να συνεχίσω
Είχα μείνει πίσω και τώρα έχω δύναμη ν' αδιαφορήσω
Κι αv νομίζω, δεv είναι καιρός v' αρχίσω
Κάτι με κλειστά τα μάτια, είμαι λύκος και τη σάρκα σου μυρίζω
Σ' ακολουθώ, στα χνάρια σου βαδίζω
Η ελευθερία μου λόγος vα οπλοφορήσω
Χωρίς vα σκεφτώ τι θα 'ρθει
Άχτι το 'χω έτσι κι αλλιώς να λάβω χωρίς κάποιο αντίκρισμα αγάπη
Να δίνεις, vα μηv περιμένεις κάτι
Να δίνεις, vα μηv περιμένεις κάτι
Να δίνεις, vα μηv περιμένεις κάτι

[Verse 2: Lobo, ΔΠΘ]
Μέσα στον βούρκο της κοινωνίας που ζούμε
Ολημερίς στο τρέξιμο, το βράδυ προσπαθούμε να βρεθούμεVα πούμε πως ζούμε
Τυφλά μονομαχούμε, λίγο αλκοόλ τη νύχτα vα πνίξει επιζητούμε
Στ' αυτιά μου ψιθυρίζεις μα τ' αυτιά μου δεν ακούνε
Τα μάτια μου βλέπουνε μα τα χείλη δε μιλούνε
Το μυαλό μου θολό κι οι σκέψεις μου παραπατούνε
Tι vα πουvε;
Μες στο χάος είμαι ακόμα κι οι στιγμές μου υπνοβατούνε
Πώς μπορούνε να γίνουν πράξεις τα λόγια;
Την αλλαγή περίμενα κοιτάζοντας ρολόγια
Πατώ στα δυο μου πόδια, τον μπούλο, όλοι λαμόγια
Πώς να σε πάρω σοβαρά όταν μιλάν τα ντρόγκια;
Ρουφιάνοι περιμένουν να σου βγάλουνε το μάτι
Μπροστά σου κυρίες, παπαγάλοι πίσω απ' την πλάτη
Όλα λέν' για το γινάτι
Θα ξαναγεννηθεί η φωτιά αν σκαλίζεις τη στάχτη, μες στο χάος ψάχνεις το κάτι
Όλα διαφορετικά εδώ στη γη που περπατάς
Όλα μοιάζουν σκοτεινά όταν το φως αναζητάς
Στον καθρέφτη όταν κοιτάς
Όταν ζεις με την ψευδαίσθηση ελεύθερος πως γυρνάς, όταν μισείς ό,τι αγαπάς
Κοίτα ουρανό να βρεις τον δρόμο σου και πιάσου από ένα χέρι
Όλοι έχουμε σ' αυτόν τον ουρανό από ένα αστέρι
Και θυμήσου, να τιμάς κάθε στιγμή την ύπαρξή σου
Η τύχη θέλει ρίσκο αν θες να την έχεις μαζί σου (και)

[Verse 3: Δ.Π.Θ.]
Άσε με να παλεύω στις σκιές τους δαίμονες, τις εμμονές
Στις νύχτες εκείνες που με τίποτα δεν ξενέρωνες
Λέρωνες και πήγαινες ή πήγαινες και λέρωνες
Κομμάτια από τη ζωή σου που αφιέρωνες
Όπου αγαπούσες πιο πολύ, εκεί τον κόσμο σου έδινες
Εκεί τρελό θεριό σε νύχτες έρημες
Τι να θυμίζουν τάχα μου νύχτες αλλόκοτες; Όπου υπάρχει ανθρωπιά είναι καλά
Και δυο μυαλά σκέφτονται πάντα από το ένα πιο σωστά
Κάθομαι στη βαθιά σιωπή και σίγα αναστενάζω
Της γερασμένης μου καρδιάς τα βάρη της τα βγάζω
Και κοιτώ πού έκανα λάθος, πού στραβοπάτησα και βγήκα σκάρτος, πώς την είδα;
Γαμώ την κρίση, την πίστη, την πατρίδα
Τους εφιάλτες μου εγκλώβισες σ' ονειροπαγίδα
Το μέλλον μου ανασαίνει μέσα από θερμοκοιτίδα
Βούτηξα τον Ήλιο από τα μαλλιά να φέρω στο σκοτάδι σου φως, έστω μια ηλιαχτίδα
Μη φοβάσαι τίποτα όσο μ' έχεις δίπλα
Από 'δώ και πέρα τέρμα τα λόγια, έπονται πράξεις
Είναι η σειρά σου την αλήθεια στα μάτια να κοιτάξεις
Μείνε ακριβώς όπως είσαι, για κανένα κερατά να μην αλλάξεις
Ξέρω πως γεννήθηκες τον κόσμο να χαλάσεις
Είσ' από αυτούς που βλέπουν στο διάστημα λάμψεις
Τα παίρνεις όλα αμπάριζα, δεν κάνεις παρακάμψεις
Ορθά, κοφτά, Ψυχόδραμα μιλώ, μιλώ μ' αιχμηρό το ηθικό
Για τη φανέλα και των όπλων την τιμή, γαμώ
Για κάθε μου απόκοσμο συνειρμό έχω το φάρμακο
Που θα με κατεβάσει μ' ασφάλεια από τον γκρεμό
Αυτό που θέλω για να ηρεμώ
Αυτό που θέλω για να ηρεμώ

[Cuts by Dj Slander]