Ακόμα (Akoma)

[Intro: Δ.Π.Θ]
ΔουΠουΘου
Ακόμα αισθάνομαι
(Sadomas – 2ΚΓ)
2ΚΓ (2-0-17)

[Verse 1: Δ.Π.Θ]
Τόσα χιλιόμετρα μετά και δεν ξέρουμε ακόμα που μας οδηγεί το μονοπάτι
Ο ορίζοντας απλώνετ'ως εκεί που μπορεί να φτάσει το μάτι
20 χρόνια στα μάτια μου στάχτη
Αρμένιζα τα πέλαγα με σπασμένο κατάρτι
Όπου με έβγαλε το κύμα βρήκα κάτι
Κι απότομα είδα μπροστά μου το τέλος να περνάει, ήταν δαίμονες, φωτιά και μυρωδιά από θειάφι
Κάπου, κάποτε, νερό και αλάτι
Άλλοτε πάλι μαχαιριές στην πλάτη
Είναι πανεύκολο να πέσεις στην παγίδα, δε βλέπεις αλήθεια, αφού ζεις στην απάτη
Σκοτεινές σκέψεις κατοικούν στου εγωισμού το παλάτι
Και δεν είναι εφικτό κάτι φόρες που το μυαλό μου προσπαθώ να κάνω ζάφτι
Μόνος μου πάλι να βγάζω την άκρη
Με βλέπω να ψάχνω αυτό το χαμένο κομμάτι
Που θα μου δώσει μια ξεκάθαρη εικόνα στο χάρτη
Χάθηκα μα θα φτάσω όπως και να 'χει
Ποτέ κανείς δε νίκησε τον πόλεμο κερδίζοντας μια μάχη
Κι αν δε πιστεύεις σε κάτι, δε σημαίνει πως δεν υπάρχει
Τα πάντα μπορούν να συμβούν, εντάξει;
Τα λόγια δε μετράν' όσο μια πράξη
Τα μάτια αλλάζουν βλέμμα ή τρόπο να κοιτάνε, τι τα σκέφτομαι πάλι, τι με έχει πιάσει;
Είναι αρκετή μια ανάμνηση, που λες, να σε χαλάσει
Μη νομίζεις πως κατάφερες και κάτι
Αφού τα δύσκολα δεν έχουν ακόμα περάσει
Τον χρόνο κυνηγάς μα θα σ' αλλάξει
Είναι κάθε φορά διαφορετική φάση
Ξεκινάς από 'κεί που τελευταία φορά η ζωή σ'είχε ξεράσει
Και μένεις να κοιτάζεις τον ουρανό ώσπου να χαράξει
Όπως και να ‘χει πάντα θα ονειρεύεσαι κι όσα πικρά ποτήρια σε κεράσει

[Chorus: Δ.Π.Θ]
Ακόμα μαθαίνω, ακόμα αισθάνομαι
Ακόμα παθαίνω, μαλάκας πιάνομαι
Ψάχνω να βρω ποιος είμαι και διχάζομαι
Εδώ για λίγο, μετά πάλι χάνομαι
Ακόμα αγαπώ και μισώ, παθιάζομαι
Ζω την αλήθεια, δεν παραμυθιάζομαι
Έτσι κι αλλιώς ήταν γραφτό, φαντάζομαι
Χαρτί, στυλό, βαρύς καπνός και εκφράζομαι

[Chorus: Δ.Π.Θ]
Ακόμα μαθαίνω, ακόμα αισθάνομαι
Ακόμα παθαίνω, μαλάκας πιάνομαι
Ψάχνω να βρω ποιος είμαι και διχάζομαι
Εδώ για λίγο, μετά πάλι χάνομαι
Ακόμα αγαπώ και μισώ, παθιάζομαι
Ζω την αλήθεια, δεν παραμυθιάζομαι
Έτσι κι αλλιώς ήταν γραφτό, φαντάζομαι
Χαρτί, στυλό, βαρύς καπνός και εκφράζομαι

[Verse 2: Sadomas]
Κοιτώ το μέλλον και ψάχνω μία τρύπα μες στο σύστημα
Καπνοί απ' τις ταράτσες μεταδίδουνε το μήνυμα
Καλώδια οι φλέβες μου, στο USB αγάπη
Τα μάτια μου οθόνες, μόνο φως μες στο σκοτάδι
Περίεργοι άνθρωποι με κοιτάν σαν γιατρικό
Κοιτάν σαν να ξέρω το μυστικό, δεν ξέρω τίποτα πέρα από όσα πω
Αν το 'πα μόνο μία, το 'κανα μη σου πω δυό
Ό,τι είναι να δω θα δω κι ό,τι όχι, για καλό
Ποτέ δε χάνω δύναμη αν πάει σ' αδερφό
Στον κυβερνοχώρο εδρεύει ο τόπος που θα σε βρω
Με κατεψυγμένα αισθήματα κοιτάμε το κενό παραλείποντας τις εκπλήξεις
Τα φτύνουμε με αργκό και στίχους που έχουν καταλήξεις
Σ' όσους φαίνονται σικέ
Χωρίς προσωπικότητα, γενιές μόνο κλισέ
Ξέρω ποιοι είναι φαμίλια μου και ποιοι μόνο για εφέ
Για μια κωλοτούμπα στον καναπέ
Ποιος είμαι φαίνεται στο ρεζουμέ
Ετοιμοπόλεμος όσο ποτέ
Με κόκκαλα φτιαγμένο μπρασελέ
Μ' αίμα αντί νερό στο ναργιλέ
Βαρύ καπνό, στυλό για το κουπλέ (ναι, ναι)
Βαρύ καπνό, στυλό για το κουπλέ (ναι, ναι)
Βαρύ καπνό, στυλό για το κουπλέ (ναι, ναι)
Βαρύ καπνό, στυλό για το κουπλέ

[Outro: Sadomas]
Βαρύ καπνό, στυλό για το κουπλέ (2ΚΓ, 2017)