Θάλασσα (Thalassa)

[Ιntro]
...κραυγή της Θάλασσας;

[Verse 1: Explicit]
Πάντα μου άρεσε να κρυφακούω τον άνεμο
Και να κοιτάζω μια στο χώμα, μια στον ουρανό
Πάντα σου άρεσε να σου μιλάω για θάνατο
Να νιώθεις σαν θεός κραδαίνοντας τον κεραυνό
Κι αυτή η θάλασσα κινείται από τα βάθη της
Κατ' απ' αυτό που βλέπεις σπρώχνονται τα λάθη της
Όπως μες στο μυαλό σου πολεμούν τα πάθη σου
Όπως κι η φυλακή σου έγινε η Ιθάκη σου
Σε κάποιους άρεσε να ψάχνουνε τη δόση τους
Εμένα μ' άρεσε να ψάχνω μες στη γνώση τους
Σ' αυτόν τον κόσμο πάντα άρεσαν τα άσχημα
Σ' αυτόν τον κόσμο το πιο όμορφο στο διάστημα
Κοιτά να δεις πώς φτιάχνουνε πλέον τις γέφυρες
Δυό όχθες και πάνω η θέληση που έφερες
Κοιτά να δεις πώς φτιάχνανε τους τάφους κάποτε
Τόσα δωμάτια γι' αυτόν που δε θα βρουν ποτέ
Και κάπου μες στην καταιγίδα μου θόλωσε ο νους
Και μπέρδεψα τους παραλλήλους με μεσημβρινούς
Και μ' έναν Ισημερινό ένωσα τους πολικούς
Κι έκλεισα την καρδιά μου σ' έναν βράχο μ' αχινούς

[Chorus: Explicit & Sifounas]
Και μέσα στ' ανοιχτά με σκέπασε ένα κίνημα
Σκόρπια διαδήλωση και δύσκολο ξεκίνημα
Και σου ζητάω συγγνώμη αν λίγο τη χάλασα
Μα η διαδήλωση μια μέρα έγινε θάλασσα
Ας πούμε πως λίγο πιο δυνατά τ' αγκάλιασα
Μα αυτήν τη θάλασσα με τίποτα δεν άλλαζα
Γιατί μου δώσανε μια πόλη και την άλωσα
Ένα κελί που μπήκα μέσα και μεγάλωσα

[Verse 2: Sifounas]
Από μικρό παιδί κυνηγούσα το τέλειο
Όνειρα γίνονταν ολογράμματα νύχτες με πανσέληνο
Σκέψεις που κρίναν οι πρώτες ακτίνες του Ήλιου
Πέθαναν λεύκες σαν κόκκοι περιμετρικά της Μήλου
Τα χρόνια παίρνανε και δίνανε
Κι οι σκέψεις και τα όνειρα δεν ξεχαστήκανε μα όμως γίνανε
Μεταμορφώσαμε φαιά ουσία σε γείωση
Κι αποκτήσαμε έδαφος για ενηλικίωση
Μα κάποιοι θέλανε τα ματιά μας δεμένα
Γιατί φοβόντουσαν το βλέμμα που καθρέφτιζε τ' αστερία
Ήρθαν φέροντας δώρα, σαν τους Δαναούς
Κι εσύ εγκατέλειψες την άμμο και πήγες μ' αυτούς
Τα κάστρα που χτίσαμε πέσαν απ' τα κύματα
Μα απ' τα συντρίμμια μας περνάω ανά διαστήματα
Γιατί η ελπίδα δε θα 'ναι ποτέ αγνοουμένη
Κι ίσως σε δω ξανά στην άμμο πριν γίνει κινούμενη
Σήμερα πέταξα πάλι, κι η πτήση που 'κανα
Μου 'δειξε τη Γη με την ενδυμασία του Πλούτωνα
Είπαμε τόσα πολλά, νιώσαμε τόσα πολλά
Εύθραστα σαν φούσκες που φτιάχνουν παιδιά, μα
Απόψε βρέχει βελόνες ο ουρανός κι εγώ πετάω προς το φως σαν πεταλούδα της νυχτός
Μέχρι να πεθάνω και να γεννηθώ, αυτό είναι το πλάνο
Ραντεβού κάτω απ' το φεγγάρι, σε λευκή άμμο

[Chorus: Explicit & Sifounas]
Και μέσα στ' ανοιχτά με σκέπασε ένα κίνημα
Σκόρπια διαδήλωση και δύσκολο ξεκίνημα
Και σου ζητάω συγγνώμη αν λίγο τη χάλασα
Μα η διαδήλωση μια μέρα έγινε θάλασσα
Ας πούμε πως λίγο πιο δυνατά τ' αγκάλιασα
Μα αυτήν τη θάλασσα με τίποτα δεν άλλαζα
Γιατί μου δώσανε μια πόλη και την άλωσα
Ένα κελί που μπήκα μέσα και μεγάλωσα