Κραυγή των 9 (Kravgi Ton 9)

[Verse 1]
Μες στα κελιά μας έχουν χτίσει σχολειά
Νομίζουν πως θα σβήσει η δίψα μας με μια κουταλιά
Κλείνουν τη φαντασία απ' έξω και κρατούν τα παιδιά
Κονσέρτο για πολυβόλα και πόλεμος για βιολιά
Μιλάω για 'κείνη την επόμενη, χαμένη γενιά
Που θ' αρκεστεί σε λίγα ψίχουλα και μια σιγουριά
Σε μια δουλειά, σ' ενα μουνί και σε καμιά ρουφιανιά
Είσαι παιδί των 11 κι είμαι παιδί των 9
Είν' η αλήθεια των μεγάλων, η σιωπή των μικρών
Κι αυτό είναι παίδες εν καμίνω και σφαγή των κριών
Έγινε η γνώση μια σταλιά στα χεριά υποκριτών
Κι η μέρα εκείνη μια δουλειά και μια καρτέλα ντεπόν
Και τα σημάδια απ' τον χαλκά θα φαίνονται από μακριά
Κι οι αλυσίδες σου θα ακούγονται μέσα απ' την καρδιά
Και το μυαλό σου θα 'ν' κομμένο από χιλιάδες σπαθιά
Με μια αντίληψη αστική που διαμορφώνει παιδιά
Κι η φαντασία μας βουλιάζει στις οθόνες του εγώ
Μου δείχνεις σάρκινες καμπύλες μήπως και εκπλαγώ
Μου τάζεις λόγια κι υποσχέσεις μήπως μέσα πνιγώ
Μα εγώ στον έρωτα και στην αγάπη πάντα θ' αργώ

[Chorus]
Κι έχω επάνω μου σημάδια παλιά
Σημάδια που όσο μεγαλώνω με κρατούν σαν δεσμά
Δεσμά που όσο τα σκοτώνω με σκοτώνουν κι αυτά
Έχω τα χέρια στα κουπιά και στην καρδιά μου χαλκά
Έχω τα χέρια στα κουπιά και στην καρδιά μου χαλκά
Και για να δω πιο πέρα έπρεπε να κουνήσω βουνά
Βουνά που φτιάξαν σε σπίτια, σ' εκκλησίες και σχολειά
Είσαι παιδί των 11 κι είμαι παιδί των 9

[Verse 2]
Κι αυτή η αλήθεια που σου λέω θα 'ναι πάντα γυμνή
Τόσο γυμνή όσο γυμνό είναι το γυμνό μου κορμί
Η χωρά πάει στον τρίτο κόσμο κι εσύ πας εκδρομή
Αν έχεις φάει μοιάζει φθηνό το να μιλάς για ψωμί
Κι έτσι δουλεύει, σε ταΐζουν ό,τι πρέπει να δεις
Σου λένε τι πρέπει ν' ακούσεις και πώς πρέπει να ζεις
Κι όλα αυτά σ' τα προσφέρουν σαν μια μορφή παροχής
Που απ' τις ανάγκες σου απέχει όσο απ’ τους άλλους εμείς
Κι απ' τους χαλκάδες σου στα πόδια έχει μείνει σκουριά
Γιατί δεν έμαθες ποτέ σου να διαλέγεις πλευρά
Άλλοι κρατούν την εξουσία, άλλοι κρατούν τα σφυριά
Κι εγώ ανάβω συνειδήσεις σαν ν' ανάβω κεριά
Μιλάω για 'κείνη την επόμενη, χαμένη γενιά
Που για να δει πιο πέρα πρέπει κουνήσει βουνά
Βουνά που φτιάξαν σε σπίτια, σ' εκκλησίες και σχολειά
Μα θέλει θάρρος και γνώση και μια ψυχή πιο βαθιά
Και τον Χριστό μου βρισκω κάτω από την πέτρα του νου
Μέσα στα μάτια των προσφύγων στις φωτιές του ουρανού
Μέσα στα γέλια των παιδιών και στη σιωπή του τρελού
Κι όταν Τον βρισκω, ο ένας γίνεται αδερφός του αλλουνού

[Chorus]
Κι έχω επάνω μου σημάδια παλιά
Σημάδια που όσο μεγαλώνω με κρατούν σαν δεσμά
Δεσμά που όσο τα σκοτώνω με σκοτώνουν κι αυτά
Έχω τα χέρια στα κουπιά και στην καρδιά μου χαλκά
Έχω τα χέρια στα κουπιά και στην καρδιά μου χαλκά
Και για να δω πιο πέρα έπρεπε να κουνήσω βουνά
Βουνά που φτιάξαν σε σπίτια, σ' εκκλησίες και σχολειά
Είσαι παιδί των 11 κι είμαι παιδί των 9

[Outro]