Σημαία (Simaia)

[Verse 1: Marginal]
Αυτή η πόλη μοιάζει βράχος και τη σχίζουν τα κοράλια της
Στις πιο μεγάλες καύλες και στα πιο μεγάλα χαλιά της
Κι εμείς για πάντα εδώ, μαγκωμένοι μες στη δάγκανα της
Κι ακόμα έχω τη γεύση από το χώμα στην αλάνα της
Κρεμώντας τους ρουφιάνους και δοξάζοντας του παίχτες της
Φωτίζεται σαν γήπεδο απ' τους τέσσερεις καθρέπτες της
Ποντάροντας στη ρέντα της σκοράρουν τα ταλέντα της
Βυθίζοντας μες στο νερό αυτήν και τα τσιμέντα της
Κι εγώ σαν το δελφίνι να τρέχω μέσα σ' εκείνη
Υφάλους αποφεύγοντας που η αντίληψή μου κρίνει
Σχίζοντας την ανάγκη μας, την κόλαση του Δάντη μας
Ξυπνάμε απ' τα καβούρια που ναι κάτω απ' το κρεβάτι μας
Φωνάζοντας, μαλώνοντας, βυθούς ανασηκώνοντας
Ντυμένοι μες στα μαύρα μας, τη σμέρνα τους σκοτώνοντας
Το βλέμμα μας γλυκό μα τόσο φονικός ο ήχος μας
Ορμάμε στα κοπάδια κι έχουμε αίμα μες το ρύγχος μας
Και σχίζουμε τις σάρκες τους θολώνοντας τα ύδατα
Και κάπου στο Αιγαίο ακούμε για παιδιά στα κύματα
Και τρέχουμε και βρίσκουμε ανθρώπους στην αδράνεια
Και γλάρους να τραβάνε πρόσφυγες στην επιφάνεια
Φονιάδες, έχετε όνομα κι αυτό το αγκίστρι δόλωμα
Για 'σας ο σεβασμός μας είναι πόρτες δίχως πόμολα
Με τους νεκρούς παρέα μας, εμείς για την ιδέα μας
Αθήνα μου, εμείς κρατάμε πάνω τη σημαία μας

[Chorus: Explicit]
Απ' τις ακτές της Αφρικής ως τα στενά της Αττικής
Και πίσω πέφτοντας επάνω στα κοπάδια της σιωπής
Με τους νεκρούς παρέα μας, εμείς για την ιδέα μας
Αθήνα μου, εμείς κρατάμε πάνω την σημαία μας
Στα έτσι και τα ωραία μας, Λυκαβηττό στη θέα
Στ' αδέρφια μας που χάνονται στη θάλασσα του Αιγέα
Με τους νεκρούς παρέα μας, εμείς για την ιδέα
Αθήνα μου, εμείς κρατάμε πάνω τη σημαία

[Verse 2: Explicit]
Στεκόμαστε για ένα σκοπό και πέφτουμε για μια ιδέα
Αθήνα μου, εμείς κρατάμε πάνω τη σημαία
Ματώνουμε, πονάμε γι' αυτά που αγαπάμε
Δεν ξεχνάμε, δε συγχωρούμε, ρουφάνε
Όλα πληρώνονται εδώ, όλα, όλα εδώ
Κορμιά στην επιφάνεια, ναυάγια στον βυθό
Κι εμείς εν πλω κόντρα στον καιρό
Εκεί που η κούτανα η θάλασσά αγγίζει τον ουρανό
Ζούμε στην άκρη του νήματος, στην κόψη του κύματος
Είδαμε και τις δυο όψεις του νομίσματος
Ζούμε για ένα όνειρο, για μια στιγμή
Ψάχνουμε ακόμα τη δικιά μας χαμένη Αμερική
Ο κόσμος μας ανήκει, όλα για τη νίκη
Με τα μυαλά στα κάγκελα τραγουδάμε τη φρίκη
Με αίματα στα γόνατα και χώματα στα χέρια
Σχισμένες τις γροθιές μας και το βλέμμα μας στ' αστέρια
Τελειώνουμε ό,τι αρχίζουνε, γκρεμίζουμε ό,τι χτίζουνε
Να μη νομίζουνε, να μην ελπίζουνε
Αρένες ταυρομάχοι, ταύροι σπασμένα κέρατα
Ποντάρατε στο θέαμα, ποντάραμε στον έρωτα
Η τέχνη μας παλίρροια κι εμείς υπό επήρεια
Η εξαίρεση μέσα σε 10 εκατομμύρια
Οι κραυγές των τελευταίων επιζώντων
Ξεδιψάμε πίνοντας στη μνήμη των πεσόντων

[Chorus: Explicit]
Απ' τις ακτές της Αφρικής ως τα στενά της Αττικής
Και πίσω πέφτοντας επάνω στα κοπάδια της σιωπής
Με τους νεκρούς παρέα μας, εμείς για την ιδέα μας
Αθήνα μου, εμείς κρατάμε πάνω την σημαία μας
Στα έτσι και τα ωραία μας, Λυκαβηττό στη θέα
Στ' αδέρφια μας που χάνονται στη θάλασσα του Αιγέα
Με τους νεκρούς παρέα μας, εμείς για την ιδέα
Αθήνα μου, εμείς κρατάμε πάνω τη σημαία

[Outro]