Παιδιά (Paidia)

[Verse 1]
Ξέρω παιδιά που έχουνε μείνει παιδιά
Ξέρω παιδιά που έχουνε γίνει πουλιά κι αυτό είναι σίγουρο
Ξέρω παιδιά που πνίγονται μέσα στο τσίπουρο
Παιδιά με χαμηλά το κεφάλι και βλέμμα ύπουλο
Είναι κάτι παιδιά που σου γελάνε σπάνια
Παιδιά απ' τον βυθό μέχρι την επιφάνεια
Ξέρω παιδιά που δεν ξέρουν τη λέξη αδράνεια
Η ελευθέρια χάθηκε μα όχι η περηφάνεια
Θυμάμαι τις φωνές παιδιών που τραγουδούσανε
Κι ακούω τις καρδίες αυτών που αγαπούσανε
Ξέρω παιδιά που δεν το λέγαν μα το ζούσανε
Παιδιά που όταν έπρεπε το βούλωσαν κι ακούσανε
Ξέρω παιδιά που μπρος στο τέρας δε δειλιάσανε
Καθίσανε, σκεφτήκανε, δουλέψαν και τα πιάσανε
Παιδιά που πτώματα ποτέ δεν κομματιάσανε
Μ' αυτούς μιλάω ακόμα, με τους άλλους κουβεντιάσαμε
Ξέρω παιδιά που κατοικούσαν στην υφήλιο
Και χάθηκαν στην Ανδρομέδα και τον Σείριο
Ξέρω παιδιά που όταν κοιτάνε την πανσέληνο
Αλλά βλέπουν σταυρό κι αλλά την ημισέληνο

[Chorus]
Κι εγώ είμαι απ' τά παιδιά που κοίταζαν τα κύματα
Μετρούσαν θύματα και γράφανε συνθήματα
Εγώ είμαι απ' τα παιδιά που σήκωσαν ανάστημα
Πατούσανε στη Γη και χάθηκαν στο διάστημα
Μα τώρα πια τον κόσμο σκέπασαν τα κύματα
Οι τοίχοι πέσαν και σβηστήκαν τα συνθήματα
Μα μείναν όρθια τα παιδιά που είχαν ανάστημα
Πατάγανε στη Γη και χάνονταν στο διάστημα

[Verse 2]
Ξέρω παιδιά που επωμίστηκαν την ευθύνη
Το '80 είναι ανάμνηση και το '90 μνήμη
Και τώρα πια που πόλεμος μέσα μας έχει μείνει
Γυρίζω από τον πόλεμο κι εσύ μου θες ειρήνη
Κλείνω τα μάτια και θυμάμαι όλα τα πρόσωπα
Παιδιά γυμνά, γυμνό το σπίτι και τα πρότυπα
Αυτοί που όλο αυτό το λέν' αναγκαιότητα
Αυτοί γαμάνε τις γενιές πανομοιότυπα
Παιδιά θυμάμαι και δεν ξέρω τι ν' απέγιναν
Παιδιά που δεν αντέξανε κι απ' το μπουρδέλο έφυγαν
Παιδιά που στο κρεβάτι αμέσως δεν κοιμούνται
Εσύ ξεχνάς μα αυτοί εκεί πάντα θα σε θυμούνται
Γιατί ήρθανε εποχές που μετρήσαμε θύματα
Κι εσύ φοβόσουνα να κάνουμε δυό βήματα
Γιατί ήρθαν μέρες που οι φίλοι φεύγαν κύματα
Κι εγώ στην όχθη μονός φώναζα συνθήματα
Κι ακόμα εδώ είμαι και κοιτάζω τον ορίζοντα
Μήπως γυρίσει κάποιος αλλά ακόμα τίποτα
Και φταίει που όλα στη ζωή μου είναι εφήμερα
Φταίει το χθες που κάνει πιο φτωχό το σήμερα

[Chorus]
Κι εγώ είμαι απ' τά παιδιά που κοίταζαν τα κύματα
Μετρούσαν θύματα και γράφανε συνθήματα
Εγώ είμαι απ' τα παιδιά που σήκωσαν ανάστημα
Πατούσανε στη Γη και χάθηκαν στο διάστημα
Μα τώρα πια τον κόσμο σκέπασαν τα κύματα
Οι τοίχοι πέσαν και σβηστήκαν τα συνθήματα
Μα μείναν όρθια τα παιδιά που είχαν ανάστημα
Πατάγανε στη Γη και χάνονταν στο διάστημα

[Outro]