Γαλέρα (Galera)

[Verse 1]
Αυτή η βροχή ακόμα βρέχει το κατάστρωμα
Και δε μ' αφήνει ν' αντικρίσω το διάστημα
Κι η καταιγίδα αυτή στοιχειώνει όλα τα χρόνια μας
Και κάθε χρόνο πιο βαθιά στο μάτι του κυκλώνα μας
Κι έφεραν φόβους για να σφίξουμε τα δόντια μας
Φέραν λουκέτα κι αλυσίδες για τα πόδια μας
Κι εμείς φορέσαμε την πιο αισχρή ανάγκη μας
Μια τσέπη γεμάτη και σιγουριά για το συνάφι μας
Κι η σκλαβιά έφερε σκλαβιά κι εμείς ελπίζουμε
Σκλαβιά είναι τ' άρρωστα κατάρτια μας που τρίζουνε
Κι εσύ μιλάς για έναν παράδεισο επίγειο
Που θα φέρουν κάποιοι τύποι με business και με μαστίγιο
Κι η καταιγίδα αυτή μια μέρα δε σταμάτησε
Κι αυτό το πλοίο ούτε ένα μέτρο δεν περπάτησε
Όποιος κι αν στείλαμε στη γέφυρά μας πάτησε
Κι όποια πουτάνα ξάπλωσε μαζί μας μας αγάπησε
Κι εμείς μες στα πελάγη της απελπισίας μας
Ραγιάδες και δειλοί από ιδιοσυγκρασίας μας
Κι αυτός ο χρόνος ληστής και δολοφόνος
Και τούτος ο λαός φτωχός, αγράμματος και μόνος

[Chorus]
Πάνω μαστίγιο κι από κάτω φοβέρα
Δεμένοι στα κουπιά μα το καράβι στον αέρα
Ελπίζοντας σε μια στεριά και μια καινούρια μέρα
Δε θέλω να μου λες καλημέρα μες στη γαλέρα
Και γενικά μη μου μιλάς όσο είμαστε εδώ πέρα
Με δέκα χρόνια στο κουπί γυρίζαμε τη σφαίρα
Ο θάνατος κι ο πόλεμος μυρίζουν στον αέρα
Γι' αυτό μην ξαναπείς καλημέρα μες στη γαλέρα

[Verse 2]
Και το καράβι αυτό πλέει πλέον μονόπατα
Γιατί τον Ήλιο τον στήριζαν τραπουλόχαρτα
Και το χαμόγελό σου στήριζαν αμφότερα
Τα φράγκα, κάνα αμάξι κι ο φόβος για τα χειρότερα
Κι εσύ φοβόσουν τη βροχή σαν τον βρεγμένο
Φοβόσουνα την προδοσία σαν τον προδομένο
Μη χάσεις την κατάκτηση λες κι είχες κεκτημένο
Γι' αυτούς έχουμε αξία όσο ο βυθός για τον πνιγμένο
Και στέλνουν σύννεφα από πάνω μας να βρέχουνε
Και στέλνουν κύματα από κάτω μας να τρέχουνε
Κι εμείς ζητάμε να μας δώσουν ό,τι έχουνε
Με χέρια κομμένα και με τα θέλω μας να εξέχουνε
Και τα μαστίγια ανάβουν πάντα πριν το τάισμα
Και στη μεσοτοιχία των όπλων το κροτάλισμα
Κι αυτή η καρδιά σου παραμένει αστή
Σε τούτη τη γαλέρα αλήθεια μια φορά θ' ακουστεί
Και δε με νοιάζει αν κεραυνοί πέφτουνε πάνω μας
Στραβός είν' ο γιαλός κι ανύπαρκτο το πλάνο μας
Και μες στα στήθη μια εγκυμονούσα λήθη
Μέχρι να βρουν τη μοίρα τους τα αγνώμονα τα πλήθη

[Chorus]
Πάνω μαστίγιο κι από κάτω φοβέρα
Δεμένοι στα κουπιά μα το καράβι στον αέρα
Ελπίζοντας σε μια στεριά και μια καινούρια μέρα
Δε θέλω να μου λες καλημέρα μες στη γαλέρα
Και γενικά μη μου μιλάς όσο είμαστε εδώ πέρα
Με δέκα χρόνια στο κουπί γυρίζαμε τη σφαίρα
Ο θάνατος κι ο πόλεμος μυρίζουν στον αέρα
Γι' αυτό μην ξαναπείς καλημέρα μες στη γαλέρα

[Outro]