Δίπλα Μαξιλάρι (Dipla Maxilari)

[Verse 1]
Κλειστά παράθυρα, σιωπή μεσημεριού και στη γυαλάδα ενός χεριού κοιτάζω όσα δεν κατάφερα
Κι εκει στο δίπλα μαξιλάρι είναι αυτή με κάθε πόθο της κρυμμένο στο συρτάρι με τα διαφορά
Μες στα στήθια μπετό, απ' τον πρώτο εμετό
Κι από τον πρώτο πυρετό, την πρώτη αρρώστια μου
Στην καρδιά της χλιδή, απ' το πρώτο φιλί
Κι απ' την αριστερή θηλή μέσα στο στόμα μου
Κι εκείνη τη στιγμή τη θάλασσα ερωτεύτηκα
Τη μανά, τη γυναικά και το γάλα που ηπία ρεύτηκα
Κι ίσως για αυτό αυτή η Γη είναι στρογγυλή
Γιατί ο κύκλος είναι σχήμα θεϊκό, όπως ονειρεύτηκα
Κι εγώ σε πέλαγα, έπαιζα γέλαγα κι αυτή κλεισμένη σε μια άδικη αμφίεση
Κι εκείνο το κορίτσι έγινε γιαγιά που στο χαμόγελο φορά την πιο γλυκιά της καταπίεση
Εκεί στο δίπλα μαξιλάρι το δεξί
Κοιμούνται όσα στην καρδιά της πάντα έκρυβε μια βασίλισσα
Κι εγώ ένα πιόνι σε μια ασπρόμαυρη γη
Που δεν το άκουσες ποτέ, όσο δυνατά και να σου μίλησα

[Chorus]
Κι αυτή στο δίπλα μαξιλάρι ψάχνει ανέμους, φαντασίες και έρωτες παράνομους
Κι αυτή στο δίπλα μαξιλάρι ψάχνει διάβολους, φόβους και λογούς τόσο παράλογους
Κι αυτή στο δίπλα μαξιλάρι κάνει τάματα, ξυπνά και μαγειρεύει απ' τα χαράματα
Κάνει στο δίπλα μαξιλάρι μεροκάματα, πνίγει φιλιά μέσα στα δάκρυα και στα κλάματα

[Verse 2]
Γυρίζω πλευρό, δεξιά της εγώ
Και στην αριστερή πλευρά κοιμάται η καύλα μου
Κι από τα πιο μεγάλα βάθη ως τον αφρό
Εκεί επιπλέω όσο δίπλα σιωπηλός κάνω τη βάρδια μου
Σαν το γλυπτό εκεί στο δίπλα μαξιλάρι αριστερά
Κοιμάται ο άνθρωπος ο φίλος και η λύση μου
Κι εγώ της λύνω έναν κόμπο την φορά
Όπως κι εμένα η τέχνη, διορθώνοντας τη φύση μου
Αναπνέει βαθιά, με δυο χείλια υγρά κι αυτή τη μυρωδιά που πήρε από τη μάνα της
Και κάθε της καμπύλη μοιάζει με γκρεμός κι εγώ ζητιάνος που ζητάει μια θέση μες το θαύμα της
Και δε χωράνε όρκοι μέσα στους σπασμούς και τους σεισμούς που της προκαλεί το απόγονο το πλήθος μου
Πριν ξημερώσει θα με φάει σαν θνητό σαν τη σκηνή των λουλουδιών σε μια ταινία για το τοίχος μου
Στην ψυχή της σπαθιά, κι η ψυχή μου βαθιά
Μα πώς να σβήσω τη φωτιά μέσα στο σώμα της;
Κι από την σάρκα την καυτή ως την καρδιά την ψηλαφίζω
Αλλά πέφτω στα καρφιά που έχει στο στόμα της

[Chorus]
Κι αυτή στο δίπλα μαξιλάρι ψάχνει ανέμους, φαντασίες και έρωτες παράνομους
Κι αυτή στο δίπλα μαξιλάρι ψάχνει διάβολους, φόβους και λογούς τόσο παράλογους
Κι αυτή στο δίπλα μαξιλάρι κάνει τάματα, ξυπνά και μαγειρεύει απ' τα χαράματα
Κάνει στο δίπλα μαξιλάρι μεροκάματα, πνίγει φιλιά μέσα στα δάκρυα και στα κλάματα