Σκυλίσιο Απόγευμα (Skilisio Apogevma)

[Intro: Κωνσταντίνος Γιαγτζόγλου & Obnoxious Kas]
«Αποκλειστικά για τον φίλο μου τον Kas, που δίνει φωνή σε κάθε ασυμβίβαστη αγριόγατα του δρόμου. Απευθείας μέσα από το υπόγειο παράρτημα των φυλακών Κορυδαλλού, είμαι ο Κωνσταντίνος Γιαγτζόγλου. Από γειτονιά σε γειτονιά, οπλίστε τις επιθυμίες σας, εξεγερθείτε για την ελευθερία»
Αυτό το απόγευμα η οργή είναι μαζί μου
Τους παίρνουνε ελικόπτερα από το Μαξίμου
Αυτό το απόγευμα ζητάνε το θάνατό μου
Ενώ κρατάω τη χώρα όμηρο μέσα στο τετράδιό μου
Ανακοίνωσα σ’ όλους το χάος από ένα δελτίο έκτακτο
Μέσα απ’ το κατειλημμένο ραδιομέγαρο
Αυτό το απόγευμα ζητάνε το θάνατό μου
Κρατάω όλη τη χώρα όμηρο μέσα στο τετράδιό μου

[Verse 1]
Λέγαν «θα γίνεις μπελάς κι απ' τους MC's της χρονιάς»
Κι έγινα απλά η βρωμιά του κόσμου απλωμένη στα drums
Με ρώταγαν «στο θεό πιστεύεις, ρε Kas;»
Και τους ρώτησα αν πιστεύουν πως εκείνος πιστεύει σ’ εμάς
Λένε έχω tracks λογοτεχνικής αξίας
Μα είμαι απλά ένας περιφερόμενος αλκοολικός, γοητευμένος απ’ την αίγλη της παρανομίας
Διαποτισμένος με τ’ όραμα διάχυσης της ουτοπίας
Που φωτογραφίζει ευκρινώς τη σαπίλα κάθε εξουσίας
Γι’ αυτό σαφώς κι ο αστικός λυρισμός μου ζέχνει
Δεν πείθω εναλλακτικούς ρομαντικούς, με εξωραϊσμούς για τέχνη
Όταν μ’ εγκωμιάσουν οι κριτικοί και μου ζητάν συνεντεύξεις οι αστοί
Θα είμαι ο ακίνδυνος μαλάκας που θα ονομάσουνε καλλιτέχνη
Οι βολεμένοι κουλτουριάρηδες, οι βασιλιάδες των μετρίων
Οι πολιτικάντηδες κι οι καθοδηγητές προλετάριων
Δε θέλω απονομές βραβείων, μόνο τον Billa κάπου περήφανο
Ν’ αφηγηθεί τις ιστορίες μας στους αγίους των Εξαρχείων
Τα τσεκούρια της μοναξιάς μας ακονισμένα εναντίον
Του εθνικού κορμού μιας γενεαλογίας αθλίων
Ενωπίον της αφρόκρεμας των υπογείων απ’ τη γενιά των τετρακοσίων
Οι κόψεις τους είναι οι απαρχές 100 μαύρων Δεκεμβρίων
Πάνω κάτω η Πατησίων, αυτοί οι δρόμοι φυγαδεύουν
Τις στιγμές μας που δραπετεύουν απ’ τις ζωές που μας κλέβουν
Είμαστε παιδιά απ’ τη σκάρτη σοδιά όσων διοικούν κι απαγορεύουν
Αν στα μυαλά μας είναι ο στόχος θα βαρεθούνε να στοχεύουν

[Verse 2]
Συνεννοούμαστε με σύμβολα σε δρομίσιες παντομίμες
Στο θέατρο των υπολόγων για σκυλίσιες κομπίνες
Η αυλαία μας πέφτει άδοξα χωρίς επίσημες κουρτίνες
Γύρω από άδεια πάρκα, σκουπιδιάρες και περιπτερίσιες Βεργίνες
Κι εισπράττω κλήσεις μ’ αποκρύψεις απ’ τον Κορυδαλλό
Ν’ ακούσω τον αδερφό με ακόμα μήνες 8 ως το μικτό ορκωτό
Το ρίσκο ήταν γνωστό σ’ όλους το σενάριο πιθανό
«Μπορεί να ‘σουνα εσύ, ρε Kas, αυτή τη φορά ήμουν εγώ»
Και του απαντώ μέσα σε στιγμές διαυγούς παραφροσύνης
Πως θα διεκδικήσουμε με αίμα εκείνη τη γαλήνη της λύτρωσης
Αφού η δική μας δε θα χορτάσει με τα ψίχουλα ελεημοσύνης
Απ’ την Αγία Τράπεζα της νομιμοφροσύνης
Ούτε με τις πομπές εθνικοφροσύνης
Θα παίξουμε ώσπου να χάσουμε τα πάντα, εξαγοράζοντάς μας δόσεις αδρεναλίνης
Μες στην απάθεια των νικητών που εκτελούν από εδώλια
Φοράμε ανατριχιαστικά χαμόγελα μπροστά στην καρμανιόλα
Τα όνειρά μου είναι κόντρα σ’ όλα, όταν κοιμάμαι αποκομμένος
Μα στους εφιάλτες ο Άσιμος μου φωνάζει «Venceremos!» (Πάμε!)
Ξυπνάω μετά βαριά ιδρωμένος και θυμάμαι
Πώς στήσαμε το σχέδιο στη γιάφκα κάτω από την Ούλοφ Πάλμε
Αν αυτή η οργή είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας
Μόλις σπάσει θα φέρει στην κοινωνία της ευυποληψίας δύο αιώνες κακοτυχίας
Τα θραύσματά του θα τρυπάνε τους λαιμούς τους
Ενώ θα αντανακλάνε αντεστραμμένα σύμβολα εξουσίας
Αδερφές, πρεζάκια κι Άραβες θα μοιράζουν τη λεία
Και τα tabloid που την εξέθρεψαν θα καταδικάζουν τη βία
Τα glock θα καλωσορίζουν στη μυσταγωγία το κοινό
Κι οι τράπεζες θα δουν 100 σαν τη συμμορία του Bonnot
Θα θάψω τα πάντα στο βουνό, φωτιά στο jeep με την ερπύστρια
Οι μέρες της αφθονίας τους πνέουν τα λοίσθια
Πριν οι μπάτσοι κυκλώσουν τα Ιλίσια, οι νοικοκυραίοι βγουν στα μπαλκόνια
Κι η γλυκιά συμμορία πεθάνει με την κάνη στο στόμα