Ο Ήχος Tης Aμφισβήτησης (O Hxos Tis Amfisvitisis)

'Ερχομαι από το περιβάλλον που δε σου δίνει αν δεν προβλέπει να πάρει
Από κομπλέ σε λεγκένης αν δεν προβλέψεις πως θα σε μπλέξει η χάρη
Δεν ξέρω κανέναν αν όντως παίζουνε lek κιμπάρη
Κι οι μάγκες της μωβ σελήνης κάνουν εμφάνιση κάθε μπλε φεγγάρι
Από κει που ο φόβος εισβάλει σε ζωές
Προαστιακές γειτονίες που για δέκα χρονιές τρώγονται σαν κανιβαλικές στοές
Και στο κέντρο η πρόσοψη το ψευτοχαιλίκι, γυρνάει χαρτζιλίκι
Με πιαριλίκι και καρναβαλικές στολές

Οι φοιτητικές σχολές το τσιφλίκι των παραταξιακών παράσιτων
Σε εκλογές με μπραβιλίκι βγάζουνε τον παρά εκβιαστών
Μα παπαγαλίζεις για απειλή αντιεξουσιαστών
Πάρα το παρελθόν των ταξικών δεξιών παράσημων
Των λοστών και τσεκουριών των κοτζαμπάσηδων
Στο περιβάλλον που πρέπει να έχεις πάντα το νου σου
Κι ο αξιακός πόλεμος ξεκινά με εξ ανάγκης κοντινούς σου
Τα αφεντικά σου και τα οικογενειακά σου τραπέζια ακόμα ένα χειμώνα λούσου
Με ψευδαίσθηση ανέλιξης Ροβινσώνα Κρούσου

Ό,τι έχω αποταμιεύσει είναι μονάχα στιγμές στις αλλαγές των καιρών
Μελαγχολία ως οργή, ως ανταλλαγές πυρών, ως την γενική μας κατάθλιψη
Η δυτική ψυχιατρική θρέφει τις γενιές ψυχών
Με παθητική εσωστρέφεια, shitposting κι ανταλλαγές υγρών
Έρχομαι απ’ το περιβάλλον βουβών μαχών, με τα αθόρυβα όπλα
Ο μάγος με το χαρτί στο καπέλο αφού έμαθε στο περιθώριο τα κόλπα
Πριν των xanax τη μόδα, παιδιά που πήρανε στα πια-χα κατεύθυνση
Ζούσαν για να πεθάνουνε με την ίδια διεύθυνση

Δεν έπαιζε colpo grosso, ωστόσο παίζαν ταμπού των γέρων τους για τη νόσο
Όσο φτιάχνουν τις θείες τους μαύρο για να πληρώσουν τις συνεδρίες τους
Κι αν σε διώξουν έλα όσο θες ,είμαστε ίδιας φάρας κράματα
Απ’το τσαρδί μου τα κλειδιά γυρνούσαν σαν τα γάρα χαράματα
Αποκοιμήθηκες και θυμήθηκες πως είναι με την μάνα τα δράματα
Όταν ξεκλείδωσε και σε αντίκρισε με όλα τα κουτάλια κατάμαυρα
Στο περιβάλλον μου όλα φαίνονται εθιστικά διπλές φορές
Βρίσκοντας έδαφος σε ήδη ανιαρές ζωές

Οι ονομασίες από τις διπλές γραμμές δοσμένες στις στρογγυλές πλατείες ένεκεν
Στις πατημασιές όσων φτάσανε μηδέν κι αυτές λένε φταιν
Δεν καίν και δε λέν, μπλέξαν τον Άγιο Στέφανο με το St. Etienne
Όσο το κάνω για να ανασταίνεται το είδος κι είσαι ακόμα ένας ίδιος
Δεν είμαι ακόμα ένας μύθος η δήθεν μαφία
Ήθελα μόνο να μην γίνω η λεία για όλη τη βία τους και για την λυκοφιλία
Κωλώσανε με όσα τους καύλωσαν και τα επικρίνουν με αηδία
Η πρώτη ίσως δεκτή μα η δεύτερη είναι η χείριστου είδους δειλία

Η πικρία της πιάτσας χαρίζει ευελιξία αμφίχειρα
Το ακατόρθωτο ήταν οικείο από όταν τις ευκολίες αρνήθηκα
Ξέχνα τους ψευτό-hustlers που παρακαλάνε για ακρόαση
Αν χρειαστεί πουλάμε νερό στην όαση και φωτιά στην κόλαση
Πήρα την γνώση από όλες τις πίστες, το outsider των οικονομικών αποφοίτων
Μέσα από τα cypher των οικοδομικών αποβλήτων
Σε μια επιβίωση των πολλαπλών ταχυτήτων κρίνω πως φέρεσαι, όχι τι φαίνεσαι παραβιάζουν μυαλά μέσω των κοινωνικών ταυτοτήτων

Μου πε το ραπ σου έσωσε τη ζωή μου
-τι κρίμα που δεν κατάφερε να κάνει το ίδιο και στη δική μου
Μου πέταξε ένας μοναχικός το ραπ σου έσωσε την ζωή μου
Και είπα τι κρίμα που δεν κατάφερε να κάνει το ίδιο και στην δική μου