Οι Προβληματικές Μέρες του Obnoxious Kas

[Verse 1]
Μια ζωή στην καβάτζα, εγκαινιασμένη από τη μηχανή της συντήρησης
Τώρα όση μας μένει συμπιεσμένη στη μέγγενη της επιτήρησης
Μια ευγενική επιχείρηση της κρατικής διαχείρισης
Μα δε βρήκανε ακόμα εμβόλιο για τον εκ γενετής super lyricist
Πήρες τη χούντα με σετ παρωπίδες και τα ψεύτικα μέσα να αλληλοεπιδράσεις
Περνάμε τη φούντα στις εφημερίδες και την κλείναμε μέσα στις τηλεοράσεις
Κάνοντας μέσα μεταφοράς τα μέσα εξαπάτησης
Που μας λέγανε πάντα τι οφείλει ο ραγιάς, πότε τι οφείλει ο Ωνάσης
Και η όρασή σου υπό τις συγκυρίες χειροκροτούσε σε ουρές τον ηγέτη
Η βόλεψή σου ρεπό και αργίες ,το κουτόχορτό σου οι γιορτές κι οι επαίτειοι
Η κρίση ήταν έτοιμη κι όσο θυσαυρίζαν οι χρηματιστές κι οι ημέτεροι
Στο στόχαστρό σου ήταν άλλες φυλές οι υπαίτιοι
Αυτό είναι το pedigree από τις μέρες στη λούπα που παραπατάγαμε σε ομάδες
Κι από όλες μας τις δοκιμές για δουλειές που τα παρατάγαμε στις δυο βδομάδες
Είτε με γιακάδες είτε με σοβάδες, από την αυπνία έτρωγα ''σούπες''
Και πίσω στις τρούπες που φτιάχναμε λούμπεν ποιητές, φοιτητές και βενζινάδες
Οι μιμητές το κουράζουνε ξύπναγα πρώτος μέσα σε δωμάτια παρέα
Με όσους με κάποια φαεινή ιδέα παίρνανε δωμάτια με θέα
Και τους άκουγα να βουλιάζουνε, να στριφογυρνάνε και να ουρλιάζουνε
Αποτυπώνω έτσι το σκοτάδι γιατί έμαθα καλά να το αφουγκράζομαι ρε

[Chorus]
Πες του θα γίνει για πλάκα αν δε του πε ήδη κάποιο αλάνι μου
Πες της θα ζήσει για πάντα, αυτό δε της το πε η γραμμή στην παλάμη μου
Αυτό είναι Kas και Blind, για όσους μας έχουνε λείψει κι άλλη φωτιά στο Mic
Τους υποσχεθήκαμε όχι πια θλίψη, θυμόμαστε τα highlight
Πες του θα γίνει για πλάκα αν δε του πε ήδη κάποιο αλάνι μου
Πες της θα ζήσει για πάντα, αυτό δε της το πε η γραμμή στην παλάμη μου
Αυτό ειναι Χρήστος-ρόσπυ, στρίψε ένα δρομίσιο κι άκου την γνήσια γνώση
Αυτή είναι η μόνη πατρίδα τους, αυτή είναι η μόνη που γνώρισαν κόψη

[Verse 2]
Γάμα αν πρέπει να ναι το ομώνυμο, ας είναι γόνιμο, πέρα από όσα κι αν πούμε
Να ξέρεις ότι όσα κι αν πιούμε σε θέλω πάντα σε μνήμη ακλόνητο
Σαν εκείνες τις γριές στο Κερατσίνι, όπου κι αν φτάσουμε ότι κι αν γίνει
Να μείνουνε απέναντι κρετίνοι, δε θα στιγματιστούμε με ρετσίνι
Το πρόσωπο του αύριο είναι το τώρα, κάτω από μια μπότα και ένα φάρο
Και πάνω στα μαρμάρινα χέρια του Jesus οι σκοπευτές του Βolsonaro
Μια μάσκα που αφήνει δυο ματιά μόνα φοβισμένα σε ένα πλήθος
Και δυο παιδιά που κάνουν τραμπάλα χωρισμένα από ένα τείχος
Μου πανε χώσου και το φερα, όσο πιο γλαφυρά όπως και το όφειλα
Λερωμένο και καρφωμένο όπως το αδιάβροχο σου στη μπετόβεργα
Σε αυτή την αρένα σε αγχώνουνε βλέπεις για ένα πακέτο
Ζούμε στα χειρότερα ghetto, σε αυτά που να σχολάσεις ευχόσουν στις 12
Γιατί οι ζωές μας αξίζουν πιο λίγο απ’ τα διαφυγόντα έσοδα
Κι αυτή είναι η μόνη μου ευκαιρία να διαφύγω πριν πέσω man
Εδώ που ίσως ξυπνήσεις σε jeep γύρω από μαυροντυμένους
Και δεν γνωρίζεις ποιος είναι ποιος από τους δύο ξένους
Ασφαλίτης ή απαγωγέας εξάλλου οι διαφορές δυσδιάκριτες
Οι αδιάκριτες προσταγές σε ρωτάν να τους δείξεις που τα κρυβες
Τώρα μαλάκα την άκρη βρές
Οι διατριβές με τα σαΐνια μας προικίσανε με πιο άρτιες τακτικές
Τώρα πιο έτοιμοι από ποτέ και οι κόρες φουσκώνουν σα να ναι μονάκριβες