Γιβραλτάρ (Gibraltar)

[Verse 1]
Στο κόκκινο χαλί με της πλατείας τις λάσπες, βία από της επαρχίας τις κάστες
Που χώραγαν στην πολυκατοικία γλάστρες, φόραγαν πριν από την πανδημία μάσκες
Μπάχαλα με αστυνομία και crash test, δικάβαλα από Ακαδημία με βράστες
Δεν πήραν στη χημεία master, μόνο στην true ακαδημία των hustlers
Σήκωσαν αιχμηρή σα σπαθί πένα και δεν παίζουν ξιφομαχία με κάσκες
Φύλα τον αυχένα, χίλιες οι δικές μας μα αρκεί μια ατυχία για τους δράστες
Φτύνω αγάπη μούργο, ήταν επώδυνα στο βούρκο
Δεν ξέρω ποιοι έκατσαν Πάτρα κομοδίνα, ποιοι κατέληξαν περιπλανώμενοι Αμβούργο
Στο κακουργιοδικείο περιμένουν τη χάρη τους, γράφω επάρατους με κώδικες άρρητους χάσαμε το δάσος για τα δέντρα, οι τυφλοπόντικες ανέλυσαν κάθε κλωνάρι τους
Γιατροί λένε για τοξικά ερεθίσματα, βίτσια, πείσματα, εμμονικά γυρίσματα
Λάθος πάθη, ψυχεδελικά κορίτσια με ψυχωτικά καπρίτσια και πλαϊνά ξυρίσματα
Δεν έχω ραπ για ξεπούλημα, ούτε βέρια με αυτούς, πλάνα δουλικά
Ως το μεδούλι καμένος με μένος αν κάνω στα χάπια μου κούρεμα
Αδέρφια με κούλικα tattoo που φάγανε μαχαίρια και λοστούς κι όσο φούλαρα δούλευα
Το πλάνο εκδίκησης στα μούλικα, όσο τους πήγαινα την πάπια για κατούρημα
Όπου ριμάρω πνέουν βοριάδες που καίνε του χρέους τις δάδες
Για να εμπνέουν ακραίους ραπάδες
Να διαχέουν τους δρόμους παντού και να εκπνέουν βασιλιάδες
Κι έχουμε πλέον ακμαίους χιλιάδες...

[Chorus]
Δεν παίζω όπως πάντα, bratanι, παίζω τα πάντα, bratanι
Των έσω η saga, δεν πιέζω για φράγκα, θα παίζω για πάντα, αλάνι
Τη γνώση ρουφάς σαν βοτάνι, όταν σκάν' οι απ’ την Πάτρα σαμάνοι
Δεν παίζω για άλλη μια θέση στη στάνη, θα εκτελέσω στα πάντα σαν γκάνι

[Verse 2]
Ξεχνάω τα ονόματα μα θυμάμαι ακόμα τα νιάτα μας λιώμα, χυμένα στα υπόστεγα
Το άρωμα σου να καίει την ατμόσφαιρα, με βλέμμα σε βρεγμένα λιθόστρωτα
Ένας τρελός κοιτά το χάος κι ερμηνεύει πράος το απόσταγμα
Είδα το φως σε αγκαλιές του ερέβους, στις Μέκκα του νέφους το λιμένα του πρόσφυγα
Είδα τον πάτο χιλιάδες λεύγες πιο κάτω από κείνον που φοβούνται
Κι όσους με λάτρεψαν να με καταριούνται, δεν άντεξαν να με λυπούνται
Κολύμπησα ευθείες με καρχαρίες, εκεί που οι αξίες λησμονιούνται
Κι οι ιστορίες μου φασαρίες στις βρύες που οι κρύες γοργόνες κοιμούνται
Όλα είναι έγκυρα άμα τα δες, οι έμπειροι φυγάδες δεν πήραμε ακόμα τις χιλιάδες
Μα θα πεθάνουμε στο Γιβραλτάρ, με την γενέτειρα στις συμπληγάδες
Σαν αντιστάρ και νομάδες, των bar φαντομάδες που μέτραγαν του έρωτα σουγιάδες
Μα είχανε τα χαμόγελα κρυμμένα σαν να ταν μισοφέγγαρα στις καμινάδες
Οι αντανακλάσεις φευγαλέων νέων, σε κλειδωμένα μπιστρό με καμένα νέον
Που πίνουν σε καπό παρατημένων σκαραβαίων, χωρίς κανένα πιστό σε κανένα Χριστό
Στον κόσμο ωραίων εικονοκλάστες, αστών προτύπων κι ασβών κατοίκων
Βλέπουνε κινέζικες μάσκες σε αφίσες των χαμογελαστών διασημοτήτων
Δευτέρες και Σάββατα άχαρα, αφεντικών μαύρες Παρασκευές
Επιδρομές σε άβατα, συναλλαγές με το αυθεντικό σε άδειες ψαραγορές
Ίσως μας πιάσανε οι συναγωγές τους σαν τα ψάρια στο στρες
Και μετράμε στιγμές μονότονες ώσπου τα ζάρια να σπάσουν το εκκρεμές