Melancholia

[قسمت اول]
نه جایگات نه اسمت
نه طرز فکرت نه این روی روشنت نه اون روی دنج و بکرت
نه رپ، نه شهرت، نه حرفای قلمبت
نه نفرتت که قایم پشت لبخند گندت
نه مالیخولی بازیات، نه ایسمات، نه سورئالیات
به جذابیت صفر رسیدی واسه من
انقدر مته نگاهتو رو من نچرخون با همه پر و خالیات
نفوذت محاله مته می‌سوزونی، با روحت به دیوار جسمت کله می‌کوبونی
کشف نمی‌شم با مکانیزم آموخته هات
یه لطف کن بشین یه تابوت بساز
واسه اون که از من، نقش بسته تو کلت
تو دلت که نیستم و نبودم از اول
تو راهتو برو من تو این تاریکی حبسم
یه روز تو مرکز همین هزار تو می‌رقصم

[همخوان]
نه گوشی شنونده ، نه چشم بیننده می‌خوام
نه پایین می‌رم نه اوج فریبنده می‌خوام
نه تو گذشته گیرم، نه آینده می‌خوام
نه برچسب برازنده ی یه خواننده می‌خوام
نه گوشی شنونده می‌خوام، نه چشم بیننده
نه پایین می‌رم نه اوج فریبنده
نه تو گذشته گیر، نه گیر آینده
نه برچسب برازنده ی یه خواننده

[قسمت دوم]
من رو بازی تخمی شماها نمی‌شاشم
دیگه رو هیچ زمینی دونه نمی‌پاشم
گنجیشک نمی‌گیرم عقاب بدم بیرون
هنوز زخمی نکای تیز کلاغاشم
چقدر کوچیکین که تپق زدن فلونی
می‌شه سوژه یه ماه فضا های مجازیتون
با گوشی های هوشمند چه احمقایی ساختن
دور از دنیای واقعی جنگای اساسیتون
مصرف کننده های زیر میکروسکوپ سیستم
آخرین بار کی خاک و بارون و بو کشیدین
باکتری های لازمه ی جامعه ی مدرن
کدومتون واسه فرارتون نقشه می‌کشیدین
همیشه که نباید خوش بیاد به گوشتون
یه وقتایی سیلی لازمه واسه موش کور
حکایت ریدن فیل و نوازش گربه اس
ارزشای تخمیتو با پیچیدگی بپوششون

[همخوان]
نه گوش شنونده ، نه چشم بیننده می‌خوام
نه پایین می‌رم نه اوج فریبنده می‌خوام
نه تو گذشته گیرم، نه آینده می‌خوام
نه برچسب برازنده ی یه خواننده می‌خوام
نه گوش شنونده می‌خوام، نه چشم بیننده می‌خوام
نه پایین می‌رم نه اوج فریبنده می‌خوام
نه تو گذشته گیرم، نه آینده می‌خوام
نه برچسب تخمی یه خواننده می‌خوام

[قسمت سوم]
من به دریایی که تو توش کوسه ای می‌گم کوزه
آتیشی که تو توشی رو پوست من نمی‌سوزه
غرش؟ تو گوش من می‌شه زوزه
فردات گذشته ی منه دیروزه
تو چی دیدی من جسد عزیز دیدم
زن مریض غم عریض، سگ حریص دیدم
با چشمایی که بی دلیل خیس می‌شن
از نوازشایی که نرمی آزارشون می‌ده
رو تنه ی چوبی دستا سمباده ی تیز می‌شن
تو کل و دیدی من ریز به ریز دیدم
چیدم از زبون خودشون شنیدم
کشیده هایی که جونمو می‌کشیدن
تو چی دیدی من پرنسس کنیز
که چشیدن تلخی قهوه ی غلیظ بابا رو هم می‌زد
با شوگر ددی هیز دیدم
ببخشید یه وقتایی ریز می‌شم ولی
نه گوش شنونده می‌خوام نه چشم بیننده می‌خوام