Made Gav (Bonus Track)

؛[ورس]؛
آشوب، طوفان، دلشوره، بوران
تشویش، سیل، تخریب
میل به سقوط بی تردید
سیر نزولی
کاش مُردنُم، مُردن باشه
زندگیمه خو زندگی نکردُم
فقط صبر بود، فقط صبر بود
و مُو از انتظار متنفرُم
مسیر طی شد
عجیب ترین طی
همه کِیای گفتم
رسید به کثیفترین کِی
آدما دورُم نبودن آدم
زر میزدُم که می‌گفتُم آزادم
زر میزدُم که می‌گفتُم آدم
مُنه برگردون به طبیعت
مُو نمی‌تونُم باشُم عضوی از طویله‌ت
مُو فاضلاب، تو فاضلی
تو صاحب فِضیلت
مُو اقلیت، زنده باد تو و قبیله‌ت
مُو بعد من گفتنام همیشه بیزاری بود
حالا هم بیزارُم از من گفتن
مِن و مِن حالام، سی من منای قبله
بعد نگی نگفتی ها، از من گفتن
تونه ماهرترین نقاش
رو مرغوب‌ترین بوم
با هزار رنگ باید بکِشه مُنه
با کثافت و خون و لجن
رو پست‌ترین خاک
تازه شاید بکِشه
انقد دنبالم نیا، عزیز ایّام دور
کاغذ و جوهر نسوزون پای ای خیّام کور
بی روغنِ عشق
نمی‌چرخن ای چرخا به زور
و فک کُنم عشق، توی مُو مُرده
شدُم ماده گاو مریض
!هی پیشونی‌سیاه
میگن لابد از دستش شیطون آو (آب) خورده
که آوخورمم جدا کردن از باقی گَلِه
می‌بینی ورقم لای چه ورقایی تاو خورده
پیشونی‌سیاهُم
نه شیر و گوشتُم به کاره
نه می‌تونُم بزام
لا ماه‌پیشونیام
په ما نه، مُو
سی مُخِ خِرابِ مُو، ها نه، هُو
شب چه انصافیه
که تو چشای سیام
هم خاره، هم خُو
نمی‌تونم بخوابُم
مُو از ای مزرعه می‌رُم
می‌رسُم به هیچ
می‌کَنُم از هر چی که گیرُم
غذا برام نریز، مُو از بَلا سیرُم
مُو بی‌ریشگی‌های غلتونِ کویرُم
مُو میرُم، مُو میرُم

؛[قسمت پایانی]؛
کاش رفتنُم، رفتن باشه
بودنُم خو، بودن نبود
غلام لالِتُم، کاه تا کاممو بمون، تا لال شم
پارسام خو سُرودن نبود
مُو میرُم،مُو میرُم
(غلام لالتُم، کاه تا کاممو بمون)