Aghoush

؛[قسمت اول: بن]؛
بگیرم به آغوشت
میفهمی چه آشوبه
تو این سیاه دلِ سرمایی ول
که گیر هزارتوشه
پیش گرگ، میشه گرگ
لا دیو و هیولا
لا لاتا والله لاته ولی
پیشِ تو، چرا موشه؟
خاک چشامو بتکون
که از چاله به چاه
برم تاب بزنم
تموم نورای دنیا رو
فقط با یه نگاهت
سیاه چاله ی ناب
زمستونمو خواب کن
هاله ی داغ، لخت شو
بپوشونم، آدم برفیامو آب کن
ما که خاکمون هم اشتباهه
میوه هامون هم میرسن رو زمین
میمیرن رو زمین
آخ که تاکِمون بی تکیه گاهه
اشتباهمون هم اتفاقه

؛[همخوان: سروش]؛
تو فردا میبینی
دیگه سخته برگشتن
پروازو میگیری از، بالها
پُر از دورم از دور
صدام تو قفس موند
درونم پُر از بی آغوشی
من از رنگ بریدم
ته این جنگو دیدم
وجودمو ریختم دور
این جسم هیولاست
این جسم هیولاست

؛[قسمت دوم: بن]؛
پایون همه چی، هیچه
هیچ اول همه چی توشه
آخر موندنا کُوچه
وقتی دست این شبا رو شه
بگیرم به آغوشت
میبینی چرا میگم همه چی پوچه
چرا میگم خونه ی بی خونه
راه زنجیر به پای بی خونه اشتباهه
تو ترافیک نگاه آشناها
سرامیک دلم، هزار تیکه شد
مثه سنگ خاک مامان، زیر برف
مثه دستای پاره پوره ی شیشه بُر
من روحمو چپوندم تو کشو
جسممو ترکوندم توی شُو
امیدوارم لذت برده باشید
از قهقهه هایی که تپوندم روی بغض
نبود هیچ کدوم، نبود
نه عکس، نه صدا، نه لمس، نه بو
نه شادی، نه غم، نه زیادی، نه کم
نه جسمی، نه روح، نه بیرون، نه تو
کجایی؟ اومدم تا کجا نبودی
حتی سرک کشیدم
تو ناکجا نبودی
تو کِشتیمونو از هفت تو فرم گذروندی
حتی ناخدا نبودی
یقه ی خدا رو چسبیدم
لای یه جمعیت تا گریه رقصیدم
این تیکه رو واسه مامان نوشته بودم
ادامشو ترسیدم

؛[همخوان: سروش]؛
تو فردا میبینی
دیگه سخته برگشتن
پروازو میگیری از، بالها
پُر از دورم از دور
صدام تو قفس موند
درونم پُر از بی آغوشی
من از رنگ بریدم
ته این جنگو دیدم
وجودمو ریختم دور
این جسم هیولاست
این جسم هیولاست