Hich

؛[ورس]؛
خبر از آینده میدادن
دستایی که می نوشتن هیچ
خاکستری هجوم آورد
با شعار یکرنگی
زنده ها تو شهر بودن اما
زندگی ادامه نداشت
نخ و سوزن هیچ خیاطی
به این پارگی افاقه نداشت
زیر سایه‌ی شوم هیولا ها
زیر دندون دراکولا ها
با اولین دود مُسکن
تا آخرین ایستاده خم شد
آخرین بازمونده‌ی انسان
با نا ممکن دیدن امکان
گالن بنزین و خالی کرد
واسه خود سوزی مصمم شد
پشت خروار خروار فریاد خاک خورده تو سینه ها
زیر آوار جمله های پشت خط خطی های شکل میله ها
ایستاده رو از زانو زدن
تا زانو زده ها سجده کردن
نبود هیزم و زمستون و حقه
تا کتابا رو طعمه کردن
نه مادر سنگ صبور
نه پدر کوه غرور باقی نموندن
دیگه سفره ی دلی وا نشد
وقتی دلا رو سفره کردن
غذای خوشه های خشخاش
حق ریشه های گندم بود
مترسکا، گندم زارای طلایی رو یه لقمه کردن
وقتی نگاه سگ گله دنبال یه ماده گرگ درنده‌ست
چوپون و گوسفندا بهای این شهوت نافرجامو پس میدن
گله ی گرگا شبونه با مُردارا، باله میرقصن
سگ هنوزم فکر میکنه
گرگا با اون دست میدن
وقتی ریل قطار عاشق خورشید میشه، بَده
به امید آغوش غروب، تا کجا که نمیکِشنش
وقتی پوتین تو و دنده های من، تعریف منطقه
تموم دنده ها رو بشکن، این یه دنده نمیشکنه
این یه دنده نمیشکنه، این یه دنده نمیشکنه