Ρίμα (Rima)

Ρίμα στην πρώτη τζούρα καφέ, στο πρώτο στράβωμα
Στο πρώτο «γεια χαρά σου διπλανέ»
Για σένα γενιά μου σκλάβα, για σένα
Που ‘χεις αριθμούς, υπόληψη και στάτους γεμάτη γκλάβα
Ρίμα, γιατί αυτό μπορώ και μόνο γι’ αυτούς
Που ψάχνουν μέσα στα συντρίμμια θησαυρό
Στύβω το μυαλό μου την κατάλληλη να βρω ρίμα
Να σπάσει η γκίνια, να φύγει το κακό
Για κάθε λάθος μου, για κάθε απεγνωσμένη μου στιγμή
Για κάθε κράτος που θυμίζει κελί
Για τα πρέπει, τα θέλω, τα μη για το ότι μείναμε ταπί
Κι έξω φρενών, ακόμα παρόν, και πιο τρελοί
Η μεγαλύτερη συγγνώμη μου είναι ρίμα
Το πιο μεγάλο μου μίσος είναι ρίμα
Σ’ έχει σκλαβώσει άνθρωπε το χρήμα
Που τυφλά, χειροπόδαρα αλυσοδεμένο, σε καθοδηγεί βήμα το βήμα

Ρίμα όσα δε ζήσαμε ακόμα
Ρίμα όλα τα λόγια που δε βγήκαν απ’ το στόμα ποτέ
Όταν σωπαίνω η σιωπή μου ρίμα, όταν το σκάω ρίμα
Όταν σε βλέπω ρίμα, ναι!

Ρίμα υπό επήρεια, υπό το γκρίζο φως από τα κτίρια
Που κρύβουν την ασχήμια
Ανθρωπόμορφα μυστήρια, ταυτότητες, πτυχία κι εξιτήρια
Μπουρδέλα, δικαστήρια, μνημεία
Ρίμα για το «δε πα να γαμηθεί», ρίμα
Πουλάμε τρέλα στο χακί με υπογραφή
Τελευταίο βαγόνι, νυχτερινή διαδρομή
Και στην έξοδο ρουφιάνος με σώμα ελεγκτή
Όλοι καταλήγουμε όμοια, η ζωή είναι ρίμα
Άλλοι προνόμια, άλλοι παρουσία στο τμήμα
Κάθε τελεία μου μια νέα μου αρχή
Και καθ’ ανασφάλεια μια νέα φυλακή τον μήνα
Ρίμα μέχρι να μου κοπεί το νήμα
Πάντα απέναντί σου ελληναρά κηφήνα, τζάμπα μάγκα
MCs πήγαν για γαμπροί, βγήκαν κλαρίνα
Κι εμείς να πάρουμε σβάρνα κάθε βιτρίνα