Κι ας βγούμε και χαμένοι (Ki as bgoume xamenoi)

Ο χρόνος είναι τώρα, ο τόπος είναι εδώ
Μορφή να πάρει αυτό που νιώθουμε κοινό
Αυτό που σ’ άσκοπες κουβέντες μοιάζει παραμιλητό
Αυτό που το λένε πόνο, πείσμα, καύλα και θυμό
Είμαι στην επιφάνεια πάνω μαχαίρι
Και πάνω μου πληγή που ‘θελε πάντα να διαφέρει, κι είχε δίκιο εν μέρει
Ο καθένας ότι βλέπει ξέρει
Κι όσα νόμιζε πως έμαθε φοβάται να προφέρει
Μπαίνω μ’ ανάποδα τιμόνια στην λωρίδα
Τα χέρια μου στα μάτια και τα γκάζια μου σανίδα
Μπορεί να φταίει αυτή στα πόδια μου αλυσίδα
Μα σ’ αυτό το παραμύθι θα λείπει μία σελίδα
Μοιάζουμε κάστρα πολιορκημένα
Απ’ αλλιώτικο καλούπι βγαλμένα, από άλλη πάστα
Κι όταν η μέρα πάρει την πιο τρομαγμένη της γκριμάτσα
Εμείς εκεί φορά και φάτσα

Κι αν έχουμε ένα μονάχα πολεμοφόδιο
Ειν’ η καρδιά μας η τσαμπουκαλεμένη
Κόντρα στον καιρό, κόντρα σε κάθε εμπόδιο
Θα βγούμε νικητές κι ας βγούμε και χαμένοι

Απεταξάμην τον ρομαντισμό, απεταξάμην
Θα γίνουμε τροφή γι’ αυτό το ζούμε επί τροχάδην
Γι’ αυτό το ζούμε στα κλεφτά, όλα γύρω σιωπηλά
Μα δεν μπορώ να το βουλώσω το ρημάδι
Ψυχές ακονισμένες από σίδερο και πέτρα
Απέναντι απ’ τον φόβο στέκονται στα έντεκα μέτρα
Το τραγουδούν οι φυλακές
Κι οι νότες γίνονται βροχή να πλημμυρίσουν γειτονιές
Κράτα μια λέξη, κράτα ένα σου νεύμα μυστικό
Μη βγούμε κάρτα. Το σύστημα διψάει για σάρκα
Δεν έχω μάρκα, μόνο τον νου μου πάντα
Απόσταση να παίρνω από τα σκάρτα
Θέλει σαγόνια σφιχτά, θέλει κι αλύγιστα τα γόνατα
Όσο σε θέλουν να ‘σαι χαμηλά
Κι ας πουν ότι τα βάζεις με θηρία, θύμισέ τους
Ότι τ’ όνειρο είν’ όνειρο και δεν ψάχνει αιτία

Κυκλοφορούν σκιές που οπλοφορούν καρδιές
Κι όσα έχουν να σου πουν εξιστορούν φωτιές
Τα μονοπάτια τους κοίτα μες στα μάτια τους
Δεν ανταλλάζουνε λόγια, μόνο ματιές -
Χείμαρρος θα γίνουν όταν σηκωθούν γροθιές