Γίνομαι κίνδυνος (Ginomai Kindynos)

Για δυνάμωσέ μου την ψευδαίσθηση
Δώς’ μου ένα ντελίριο να μπω κι έλα μπες κι εσύ
Μη με ρωτάς αν έχω όνομα κι εικόνα
Ήρθα απ’ το ποτέ κι έχω άγνωστη προέλευση
Είμαι μικρόβιο στο αίμα, όσων φοράνε στέμμα
Μόλυνση απ’ την αρχή ως το τέρμα
Δε με συγκρατεί ούτε πρόληψη, ούτε πλέγμα
Όταν έχεις ανάγκη για πίστη να γίνω ψέμα
Καραδοκώ πίσω από οτιδήποτε μοιάζει νεκρό
Και μετατρέπω σε γιορτή τον πανικό
Τον δαίμονα σε εαυτό, τη σταγόνα σε βυθό
Να ‘χω χώρο να πνιγώ
Να φορέσω πάνω ότι πιο πολύ με κρύβει
Να καμουφλαριστώ σ’ ότι πιο εύκολα σε πείθει
Να αγκαλιαστώ, να γίνω ένα με τη λήθη
Γίνε εσύ καρδιά να γίνω πλάκωμα στα στήθη

Μεταδίδομαι κρυφά ανά διαστήματα συχνά
Και παίρνω τη μορφή από ότι μ’ ακουμπά
Γίνομαι κίνδυνος, γίνομαι κίνδυνος

Κι έχω κι άλλο τόσο, όλη την νόσο να εξαπλώσω
Νότο και βορρά να τη διαδώσω
Υπόγεια κινούμαι μέχρι να φανερωθώ
Σε μυαλά να χωθώ είναι το τέλειο κόλπο γκρόσο
Δε διαθέτω κάποια σύσταση, ύλη μου πρόβλημα
Κι αλλάζω μέγεθος ανά περίσταση
Μαζί μου φέρνω το σκοτάδι και την ύπνωση
Φέρνω την ενοχή εκεί που ψάχνεις λύτρωση
Με λατρεύουν αλαζόνες
Καθάρματα στα πόδια μου σκυμμένα προσκυνάν
Έχω πιστούς οπαδούς ηγεμόνες
Κι ένα μάτσο μπάτσους δίπλα μου να με φυλάν
Αντέχω στον καιρό, δεν τα κατάφερε ποτέ του
Ο χρόνος πάνω μου το χέρι του ν’ αγγίξει
Μην απορείς που όπου πας είμαι κι εγώ
Άνθρωπε ταιριάζω με την άρρωστή σου φύση

Λέγε με βία, λέγε με φόνο
Λέγε με δύναμη, λέγε με εξουσία, λέγε με νόμο
Λέγε με μίσος, λέγε με φθόνο
Λέγε με πόλεμο, λέγε με ιστορία, λέγε με πόνο