Fata Morgana

Σαν fata morgana μπορώ να εμφανιστώ κι αντίστροφα
Κι ας είχα πάψει κάποιους μήνες τώρα να γράφω δίστιχα
Το βρίσκω όπου με βρίσκει και με βρίσκει όπου κι αντίστοιχα
Την βρω, κολλάω σ’ αυτό, βάζουμε στοίχημα;
Είν’ απ’ τις μέρες που δε βγαίνει φωνή, φαντάσου
Σαν να σε χάνεις εσύ ανάμεσά σου
Κατά μέτωπο με την πραγματικότητα ανά τέταρτο
Αλίμονο σ’ αυτόν που δεν κυνηγάει το έπακρο
Με καταπίνουνε τα θέλω μου ένα-ένα ή όλα μαζί
Μα είναι σπασμένο κάθε φρένο μου
Στα επόμενα 12 μέτρα μου ίσως και να μάθω ποιο το θέμα μου
Να του βάλω ένα τέρμα πια
Λίγα λεπτά μετά, μερικά βήματα πιο πέρα
Κι ήδη βρίσκομαι αρκετά πιο μακριά
Δεν έχω να ισορροπήσω σταθμά γι’ αυτό
Και στον ίσιο δρόμο που μου δείξαν περπατάω στραβά

Πίσω στο σήμερα σ’ ότι γουστάρω παίρνω φόρα
Κατά πάνω του να σκάσω με ταχύτητα
Τι κι αν πηγαίνω στην κυκλοφορία αντίθετα
Ότι με βαραίνει θα χρεώσω στην βαρύτητα

Σε χίλια κομμάτια διαλύομαι, σπάω δεν συνθλίβομαι
Πίσω από ονόματα δεν κρύβομαι
Τα στόματα λένε πολλά και τα περισσότερα απ’ αυτά είναι πειστικά
Να δω στην πράξη όμως τι γίνεται
Μην με ρωτάτε τι ευθύνεται, ότι ανάβει σβήνεται, δεν σβήνει
Σαν πρέζα η εγωπάθεια κατευθύνει
Τα πιο μικρά μου λάθη μετατρέπονται σε κτήνη
Κάθε φορά που σκαλίζω την μνήμη μου
Δεν μένει τίποτα για πάντα όλα εξατμίζονται
Σαν παραισθήσεις σκάνε μετά απλά εξαφανίζονται
Γίνονται καπνός τον καπνό μου όταν μυρίζονται
Και πριν ακόμα γνωριστούν αναγνωρίζονται
Εδώ δεν έχει πρίγκιπες δεν έχει άλογα
Εδώ έχει καυσαέριο, μπετό κι όλα τα ανάλογα
Σε κάθε στενό πάντα κάτι γίνεται παράνομα
Κι ακόμα αναρωτιούνται που φέρομαι ανάγωγα