Σαν Επανάληψη (San Epanalhpsh)

SOULNEK:
Σβήνουν τα φώτα, καίνε τα χνώτα, βάρος μεγάλο στην πλάτη
Κλείνει το μάτι, ανοίγει το στόμα, ο ήχος που βγαίνει λίγο τρυπάει το χρώμα
Διαλέγω να ταξιδεύω, να δίνω, να παίρνω, προσέχω τι γράφω, τι λέω
Επιλέγω, παλεύω το μίσος, για την αγάπη πιστεύω, πεθαίνω

Τι λες, αξίζει η ζωή μας; Γεμάτη ανακρίβεια
Άτυχα θύματα σε δικαστήρια, ψεύτικα κείμενα αλλά και πάλι η αλήθεια πονάει
Χωρίζουν ανθρώπους, χτυπάνε αλύπητα, σύμβολα και σημαίες για τίποτα
Οργή για το χρώμα, κολλάνε τα θρύψαλα, μόνο το χρήμα αγαπάνε

Κανένα νόημα, όλοι μιλάμε ανώνυμα
Ψεύτικα πρόσωπα, ψεύτικα όνειρα, τι να πιστέψεις και πώς να δουλέψεις επώνυμα;
Βλέπεις το πρόβλημα πάλι, αχόρταγοι σκάβουν το λάκκο μας μες στην κραιπάλη πάλι
Ξύπνα και βγες απ'την τρύπα σου, άλλαξε, μίλα και φτιάξε δικό σου κανάλι

Ζούμε σαν επανάληψη μέσα σε πλαίσια αφηρημένη
Τα θέλω μας διαγράφονται, νιώθουμε μόνοι μας, αδικημένοι
Ζούμε σαν επανάληψη μέσα σε πλαίσια αφηρημένη
Τα θέλω μας διαγράφονται, νιώθουμε μόνοι μας, αδικημένοι

Ζούμε σαν επανάληψη μέσα σε πλαίσια αφηρημένη
Τα θέλω μας διαγράφονται, νιώθουμε μόνοι μας, αδικημένοι
Ζούμε σαν επανάληψη μέσα σε πλαίσια αφηρημένη
Τα θέλω μας διαγράφονται, νιώθουμε μόνοι μας, αδικημένοι

ΡΑΜΜΕΝΟΣ ΑΣΣΟΣ:
Κοίτα στα μάτια, μη σκύβεις το βλέμμα σου, δε με νοιάζουν τα σημάδια
Που αφήσανε μνήμες, ημέρες και νύχτες που σ'έχουν αφήσει νεκρό να παλεύεις
Σου δώσανε φτυάρι να σκάψεις το λάκκο σου, μετά να βγεις απ'αυτόν, είναι μάταιο
Έχω λόγους να βγω απ'το παιχνίδι τους κι ο κυριότερος γιατί είναι κάλπικο

Είμαι ναυάγιο, δεν περιμένω τη λύτρωση από κανέναν, βυθίστηκα
Όλοι μιλάνε για στόχους κι ελπίδες αρκεί να βυθίσεις τους άλλους, δεν ψήθηκα
Αρνήθηκα έτοιμους δρόμους, πήρα το βάρος στους ώμους γι'αυτό είμαι καλά
Πάρε το δρόμο σου, δεν είμαστε ίδιοι, το νερό δεν κυλά όπου τρέχει η φωτιά

Περίεργο πραγματικά που νομίζω πως όταν τα γράφω, μ'ακούνε
Μιλάω σε τοίχους κι οι τοίχοι δεν έχουνε στόμα, έστω και μια λέξη να πούνε
Μα αυτό που με κάνει να ελπίζω ακόμα και τελικά να μη λέω "τελικά"
Είναι πως κάποιοι παρέμειναν άνθρωποι και κάποιοι τοίχοι ίσως έχουν αυτιά

Τα θέλω μας δεν είναι τόσο διαφορετικά, απλά διαφέρουμε στη λογική και στο μέσο
Αναμένεις τη λύση εκ των έσω όσο προσπαθώ να τους γκρεμίσω πριν πέσω
Κι έχω λόγους να μείνω στα πόδια μου και με σαγόνια σφιχτά να παλέψω
Για εκείνους τους λίγους που ακόμα κι αν σκάψαν το λάκκο τους, κάθε βράδυ προσπαθούν να βγουν έξω

Ζούμε σαν επανάληψη μέσα σε πλαίσια αφηρημένη
Τα θέλω μας διαγράφονται, νιώθουμε μόνοι μας, αδικημένοι
Ζούμε σαν επανάληψη μέσα σε πλαίσια αφηρημένη
Τα θέλω μας διαγράφονται, νιώθουμε μόνοι μας, αδικημένοι

Ζούμε σαν επανάληψη μέσα σε πλαίσια αφηρημένη
Τα θέλω μας διαγράφονται, νιώθουμε μόνοι μας, αδικημένοι
Ζούμε σαν επανάληψη μέσα σε πλαίσια αφηρημένη
Τα θέλω μας διαγράφονται, νιώθουμε μόνοι μας, αδικημένοι

Κι είναι σαν επανάληψη...