Προτού το τέλος να ’ρθει (Protou to telos na ’rthei)

ΡΑΜΜΕΝΟΣ ΑΣΣΟΣ:
Οι ανάγκες οδηγούν στο δρόμο και ο δρόμος σ'αυτές
Για να ξυπνήσεις γενικά, δε θα φτάσει ένας καφές
Είναι πιο εύκολο ν'αφήσεις το αύριο για το χθες
Γι'αυτό ξεθάβουν τον πολιτισμό μέσα από ανασκαφές

Τριγύρω δόγματα, σύμβολα κι άρρωστες θεωρίες
Θρησκείες που γεμίζουν μ'ενοχές κι αμαρτίες
Ίδιο σενάριο, διαφορετικές ιστορίες
Κι οι κρατικές δολοφονίες βαφτίζονται αυτοκτονίες

Κι έτσι δε σου κάνει εντύπωση ό,τι και να δεις
Αφού η οθόνη σου, σε κάνει να ξεχνάς πως το ζεις
Κι είσαι ένα κλικ απ'το να βάλεις κάτι άλλο να δεις
Και κάτι χιλιόμετρα από το να ψάξεις λύσεις να βρεις

Εδώ οι μισοί υπολειτουργούν, είναι για χρόνια στον αυτόματο
Κι οι άλλοι μισοί το σκέφτονται να βγουν έξω μ'αυτόματο
Εκπέμπω απ'τον απόπατο μιας χώρας που πεθαίνει
Αθήνα η κατάρα μας κι εμείς καταραμένοι

Εκμεταλλεύσου τον εγκέφαλο σου, σε κάνει MC εις το τετράγωνο
Κι έτσι μπορείς να βγεις απ'αυτό
Μα εδώ που ζω, όλα σχετικά και το τετράγωνο πελώριο
Τόσο καιρό μένω φυλακισμένος εδώ

Κι είμαστε πιόνια με καρδιά που την ποτίζουν δηλητήριο
Γεννιέται και πεθαίνει στο σκοτάδι
Πιστέψαμε στ'απίστευτο και τόσα χρόνια ψάχνουμε τ'αντίδοτο
Στην ύπνωση προτού το τέλος να'ρθει

Σβήνω κάθε μου σημάδι

Κι άμα σου πω πως δε φοβάμαι, θα'ναι ψέμα
Μα προτιμώ τη σύγκρουση απ'το να τους βρω στην πόρτα μου μια μέρα
'Εχω λόγους που'χω χέρια
Και στ'ορκίζομαι πως προτιμώ το να τα δω δεμένα απ'το να μείνουν σταυρωμένα

Γαμημένα μυαλά που γεννάνε λέξεις
Απ'όταν ήμουνα μικρός, μου λέγαν "Πρόσεχε τι λες, θα μπλέξεις."
Δεν έχει κλάψει ποτέ του φυγά η μάνα
Μα τα βράδια ο φυγάς δεν κλείνει μάτι από τις σκέψεις

Κοίτα, οι φίλοι μου που λες, ζορίζονται, δε βγαίνουν
Τον κόσμο σας, δεν τον καταλαβαίνουν
Οι φίλοι μου έχουν μάθει όταν κάτι πάει στραβά να επεμβαίνουν
Και ν'ανοίγουν το ρημάδι τους όταν γύρω σωπαίνουν, ναι

Γι'αυτό έχω λίγους δίπλα
Κανένα θεό, καμιά πατρίδα, καμία ιδιαίτερη ελπίδα
Όσο ξεχνιέσαι μες στα ψεύτικα της χάδια
Το άγγιγμα του ρεαλισμού σκάει σαν κλωτσιά στην καρωτίδα

Εκμεταλλεύσου τον εγκέφαλο σου, σε κάνει MC εις το τετράγωνο
Κι έτσι μπορείς να βγεις απ'αυτό
Μα εδώ που ζω, όλα σχετικά και το τετράγωνο πελώριο
Τόσο καιρό μένω φυλακισμένος εδώ

Κι είμαστε πιόνια με καρδιά που την ποτίζουν δηλητήριο
Γεννιέται και πεθαίνει στο σκοτάδι
Πιστέψαμε στ'απίστευτο και τόσα χρόνια ψάχνουμε τ'αντίδοτο
Στην ύπνωση προτού το τέλος να'ρθει

OBNOXIOUS KAS:
Στο θέατρο της αφθονίας σου κάνανε πρόβες για την κρίση
Σ'ένα πολιτισμό, φτιαγμένο εκατόμβες να θερίσει
Μας χορηγήσαν το θάνατο σα βόμβες απ'τη Δύση
Μας μάθανε να πατάμε επί πτωμάτων σα κατακόμβες στο Παρίσι

Μας σπάσανε με συμβιβασμούς και όρους από αστούς και φλώρους
Που θέλανε να μας σπάσουν σαν Καταλανούς ψηφοφόρους
Καλές γιορτές με μέρισμα, πλειστηριασμούς και φόρους
Τα είδωλα του γιου σου παριστάνουν τους Κολομβιανούς εμπόρους

Ενώ φοβάσαι Πακιστανούς, κουκουλοφόρους και την ανομία
Φοβάμαι νέους που ακολουθούν τη νοθεία και την τρομολαγνεία
Δε φοβούνται πια ένα μαύρο μα ένα ισότιμο πλανήτη
Γι'αυτό μας κυκλώνουν με πέντε χιλιάδες μπάτσους στην πλατεία

Εξεγερμένοι όσοι δε μάθαν στις κάλπικες υποδείξεις
Κάλπικες υποσχέσεις κι ανάλγητες μεταρρυθμίσεις
Μάθατε σε ίδια πορεία με τις πατρικές σας προτιμήσεις
Μάθαμε σύγχρονη ιστορία από αντάρτικες προκηρύξεις

Και δε θα με στρατολογήσεις στα κομματικά τους φεστιβάλ
Σαν τους πολιτικοποιημένους MC's με τ'όνειρο του star
Θ'αλλάξουν σαν οργισμένοι που γράψαν για τον Iskadar
Δε φτύνω μπάρες, φτύνω σα να'πια Άγιο Νερό απ'το Graal

Εκεί που το μαύρο εδρεύει κι απ'τ'αύριο κλέβει
Κι ασ'τους υπόλοιπους να ποζάρουν με μαύρο στη selfie
Αυτό είναι κατεδάφιση στο σφάγιο που μέχρι κι Άγιο θεριεύει
Και βάζει φωτιά σα να το έγραψα κάποιο μαύρο Δεκέμβρη

Εκμεταλλεύσου τον εγκέφαλο σου, σε κάνει MC εις το τετράγωνο

Κι έτσι μπορείς να βγεις απ'αυτό
Μα εδώ που ζω, όλα σχετικά και το τετράγωνο πελώριο
Τόσο καιρό μένω φυλακισμένος εδώ

Κι είμαστε πιόνια με καρδιά που την ποτίζουν δηλητήριο
Γεννιέται και πεθαίνει στο σκοτάδι
Πιστέψαμε στ'απίστευτο και τόσα χρόνια ψάχνουμε τ'αντίδοτο
Στην ύπνωση προτού το τέλος να'ρθει

Σβήνω κάθε μου σημάδι