Πόνος (Ponos)

Σέρνω αλυσίδες στα σκοτάδια μου
Προβλήματα, πληγές κι εμμονές που δε λεν να φύγουν
Αμαρτίες και τύψεις που μου κάνουνε παρέα τα βράδια μου
Κι έχω καιρό να σηκωθώ με τα μάτια να κλείνουν

Είμαι μόνιμα σ'ένταση
Σαν τυπικός μαλάκας που ρισκάρει μια ζωή για μια προσπέραση
Μα ξέρει πως θα κόψει μόνο άμα δει κενό
Οπότε ας πα να γαμηθεί, το πάει μέχρι να τον αδειάσει στο γκρεμό

Χαμογελώντας κατά βάση από αυτοάμυνα
Τις πιο πολλές φορές είμαι απλά αφηρημένος, έτσι λένε
Μα εγώ έχω αφαιρεθεί από το σύνολο τους προ πολλού
Γιατί όλοι αυτοί πάντα φωνάζαν πως δε φταίνε

Έχω κάνει λάθη, έχω δώσει βάση εκεί που δεν υπάρχει
Μ'αποτέλεσμα η σφαλιάρα που έφαγα να με ρημάξει
Έχω σπάσει τα ντουλάπια στο δωμάτιο
Όταν παρακαλούσα το μυαλό μου μπας και πάψει να υπάρχει

Μετατράπηκα σε νάρκη, πήρα απόσταση
Κανένας εξαιτίας μου κακό να μην πάθει όταν σκάσω
Γι'αυτό να μη μου ξαναπείς "Αυτά που γράφεις είναι όμορφα."
Αυτά που γράφω είναι όσα θέλω να πετάξω

Κι αν βλέπεις γοητευτική τη μοναξιά
Μάλλον δεν έχεις αντικρίσει τη σκοτεινή της πλευρά
Δε μετράει κάτω απ'τη σκηνή ποιος σε χειροκροτά
Αν όλες οι επιλογές στη ζωή σου είναι σκατά

Ευτυχώς, απέχω ακόμα
Έσωσα λίγο χρώμα να το δίνω σαν αντάλλαγμα στο πιο όμορφο χαμόγελο
Κάπως έτσι πορεύομαι με τα χρόνια
Μα δε μου φτάνει όσο έχω γιατί αξίζεις περισσότερο

Γι'αυτό αδειάζω το μαύρο
Για να γεμίσω με ζωή κι έπειτα να σου τη χαρίσω όλη απλόχερα
Γι'αυτό αδειάζουμε το μαύρο απ'τις ψυχές μας
Γιατί αξίζουμε περισσότερα