Uşaq qal

Giriş:
Olsun, bədən böyüsün, amma yenə də çalış, sən həmişə uşaq qal!
Çalış, sən həmişə uşaq qal! (x2)

Körpü:
Yazırsan, yaradırsan, maşallah!
Yazırsan, ucalırsan aşağıdan
Yazaraq ucaldırsan, maşallah!
Niyə “qocalırsan” ki? “Uşaq” qal!
Yaman öyünürsən ha, maşallah!
Niyə öyünürsən ki, aşağıda?
Yaman böyümüsən ha, maşallah!
Niyə böyüyürsən ki? Uşaq qal!

İlk hissə:
…Uşaq qalmaqla öyünmək gərək
Uşaq qalmaqçün, böyümək gərək
Uşaq qal, deyil böyümək gərək
O idi, gözəllikləri daşıyan
Verdi özəllikləri(ni) “yaşıl”a
Məntiqimizdi düşmənimizdi, çünki qoymur gözəllikləri yaşayaq
Böyümək deyil axı problem
(Onsuz), insan(lar) zamanın axarın(ı) dəyişə (bil)məz
Olacaqdı, bro, dəhşət bəs?
Uyğun gəldimi hər şərt bəs?
Qəbul etdi, etdiyimi hər şura
Daha aydın etdi etdiyimi hər şua
Etdiyim düz işlərimlə məhşuram
Yazmaqla yaratmaqla məşğulam
Çətin ki, bu aydınlıqdan iyrənəm
Çatdı səbr, samanlıqdan iynəyə
Çox istəyib, qovuşaraq çatdı o, sakitliyə qovuşanda zirvəyə
Bir il öncə çıxdım çox uzun YOLa
Tamamladım, Puzzle təməlli hazır(dı)
Deməli, Puzzle’(ın) hər əli yazır
“23”, 23 dənəli puzzle’(dı)
Qələmin nazın çəkdim sözə görə
Aydınlanmışam – çəkdim (ki), öz’ü görəm
Güclü gəlir yenə düşməyin exosu
Ürək bulandırır düşmənin eqosu
Görürəm baxdığım hərşeyin ardını
Məntiqim işləyir saat kimi:
"Olmaz bilməz insan hərşeyin aydını
Gözləri axırdı bax, zaman kimi…"

Son hissə: (x2)
Olsun, bədən böyüsün, amma yenə də çalış, sən həmişə uşaq qal!
Çalış, sən həmişə uşaq qal! (x2)