Payız Bitərkən

Giriş:
Zamansız çıxıb gəlir(sən), get daha
Savadsız sevgi ancaq ver(ir) yara
Qərarsız qalıb seçmə, eyni olmur!
“Yararsız” damğasıyla sevgi olmur!
Yalansız ömrü yaşa, vur başa
Payızsız, bacarırsan(sa) dur (və) yaşa
Davasız ayrılığım, çıx yadımdan
Salamsız gəlib, keçib, get yanımdan...

İlk hissə: (x2)
Sevgi satdı öz'ünü ucuz, sevindi müştəri
“Uşaq qalaq biz” dedim, “yox” cavabın əlimi dişlədi
İnsan böyüdükcə, onun bitmir evində işləri
"Saat neçədi" deyə soruşur qəfil
"Sevgiyə işləyib"
"Mən"i, "sən"i yenə boş verib, burda qoyub, "biz"ə çevirdin, hə?
Gəmi batır, ona su dolur, amma sən qaşıqla təmizlədin, hə?
Mənə elə gəlir (ki), Tanrılar sevgini qısqanır, onları sevən yox(du) daha
Yenə əlim çatmır, amma Əli çatır, (ona görə də) yolların sevəni yenə yox(du) daha
Qəribədi, bilirsən, bu şeiri mən yazmışam içimdə heç hissim olmadan
Ərinmədim, durdum, getdim, üsyan etdim, amma yaşadım sənin kölən olmadan
Sorğu-sual olmadan sev məni
Sən boğdun (məni), suya olmadan ehtiyyac
Oğru – guya – olmadan, sən oğurladın ehtiyyat
Sözlərlə rəqsdi bu, amma sən(in)lə rəqsim yarımçıq qalıb, dur, gəl!
Göylərdə səsdi bu, amma sənin səsin piyan edir məni, süzmə!
Üz, gəl, düz mən tərəf(ə)
Güc-lə öz’ə gəldim
Gözə gəldim YOLÇU’nun gözündə, mən yenə 100’lə!
Biri var, biri yox(du)
Nağıllar gerçək olur, yox?..

Son hissə:
Yox!