Στου Ποτηριού τον Πάτο (Stoy Pothriou ton Pato)

[Verse 1: Brando]
Είμαι ένα βήμα πριν το τελευταίο βήμα που έκανα εδώ και καιρό
Κι αυτό γιατί έχασα το κουράγιο μπροστά να προχωρώ
Άρα όσο δεν κουνιέμαι μάλλον οπισθοχωρώ
Και τον εαυτό μου παραμελώ
Κι όσο το κάνω άλλο τόσο συνειδητοποιώ
Ότι είναι άλλη μια ψύχωση που επιτρέπω να υπάρχει
Για να μην αλλάξει κάτι από όταν ήσουν εδώ
Γι' αυτό πήρα το ρόλο και των δυο
Σε γκρεμισμένους πλανήτες ακροβατώ
Έχασα το σκοπό μου πάνω σ' ένα σκοπό
Που με συγκίνησε τόσο ώστε να πιάσω το στύλο
Και να πω πράγματα που έθαβα καιρό
Κι ας μη μιλάμε πια κι ας έχω μήνες να σε δω
Σταμάτησα τον πόνο μου να πνίγω στο ποτό
Γιατί λίγο πριν ξεψυχήσει να τον σώσω βουτώ
Τώρα είμαστε μόνοι μας στην πόλη
Νικοτίνη κι ένα τσουβάλι όνειρα στη φορμόλη
Πόνταρα την ψυχή μου και με πρόδωσε το ζάρι μου
Χάθηκες όπως χάνεται και ο καπνός αγάπη μου

[Chorus: dPans]
Στου ποτηριού μου τον πάτο βλέπω τη θάλασσα
Που κάποτε είδα στα μάτια σου πριγκιπέσσα
Γιατί να μένω μοναχός με όσα χάλασα;
Γιατί όσα όνειρα βλέπω να σ' έχουν μέσα;
Στου ποτηριού μου τον πάτο βλέπω τη θάλασσα
Που κάποτε είδα στα μάτια σου πριγκιπέσσα
Γιατί να μένω μοναχός με όσα χάλασα;
Γιατί όσα όνειρα βλέπω να σ' έχουν μέσα;

[Verse 2: Brando]
Ό,τι αποτύπωσα ήτανε ότι πήγα
Να χάσω όποτε ερχόταν στη ζωή μου καταιγίδα
Κι έτσι είδα, πως αν ότι χάνω βάζω στην τέχνη μου θα μείνει στη ζωή μου μια χιλιετηρίδα
Ο έρωτας δεν είναι τυφλός γιατί τυφλός ήταν ο πλούτος
Και οποίος ερωτεύεται μένει φτωχός
Γιατί άμα δεν δώσει ότι έχει και δεν έχει
Τότε παίζει και για ένα δεκανίκι ψάχνει απλώς
Γι' αυτό έπαψα να σε κατηγορώ
Γιατί όλο αυτό ήτανε μόνο ένα όνειρο παιδικό
Μόνος έχτισα και γκρέμισα κι είναι εγωιστικό
Ρίχνοντάς τα σε σένα εμένα να παρηγορώ
Σήμερα γράφω ό,τι δεν μπόρεσα να πω
Εκείνο το δροσερό ανοιξιάτικο δειλινό
Που τριγυρίζει φευγαλέα μέσα στο μυαλό μου
Και σαν απελπισμένος να γυρίσει προσπαθώ
Ο έρωτας γεννιέται και πεθαίνει συνεχώς
Κι αλλάζει όλο μορφή για να μην μείνει πεζός
Βάλλεται με τα πάντα και μοναχός του βγάζει τα μάτια του
Ώσπου κάποιος πάλι να του προσφέρει το φως

[Chorus: dPans]
Στου ποτηριού μου τον πάτο βλέπω τη θάλασσα
Που κάποτε είδα στα μάτια σου πριγκιπέσσα
Γιατί να μένω μοναχός με όσα χάλασα;
Γιατί όσα όνειρα βλέπω να σ' έχουν μέσα;
Στου ποτηριού μου τον πάτο βλέπω τη θάλασσα
Που κάποτε είδα στα μάτια σου πριγκιπέσσα
Γιατί να μένω μοναχός με όσα χάλασα;
Γιατί όσα όνειρα βλέπω να σ' έχουν μέσα;
Στου ποτηριού μου τον πάτο βλέπω τη θάλασσα
Που κάποτε είδα στα μάτια σου πριγκιπέσσα
Γιατί να μένω μοναχός με όσα χάλασα;
Γιατί όσα όνειρα βλέπω να σ' έχουν μέσα;
Στου ποτηριού μου τον πάτο βλέπω τη θάλασσα
Που κάποτε είδα στα μάτια σου πριγκιπέσσα
Γιατί να μένω μοναχός με όσα χάλασα;
Γιατί όσα όνειρα βλέπω να σ' έχουν μέσα;