Η Τελευταία Τρικυμία (I Teleftaia Trikimia)

[Verse 1: Brando]
Είδα στα μάτια σου τη θάλασσα και εσύ να πνίγεσαι
Πες μου τι γίνεσαι, πότε σταμάτησες να μου ανοίγεσαι;
Τα μάτια σου πρησμένα βλέπω
Απόψε ρίχνει δάκρυα στη γη
Και βγήκα να χορέψω στη βροχή
Μαζί ως το τέρμα
Μαζί με ένα χαρτί και μια πένα
Λερωμένα γραπτά μέσα σε σκοτεινά δωμάτια
Την καρδιά μου άνοιξα, τη τύλιξα και στη χάρισα
Και την πέταξες χωρίς να της ρίξεις μια ματιά
Πες μου αδερφέ μου, γιατί έκλαιγες χθες βράδυ
Πόσα κάναμε λάθη που έχουμε κρύψει στο σκοτάδι
Αν οι μανάδες μας έβλεπαν τι θα λέγαν
Πως έφτασε ως εδώ το σκαρί μας
Πόσο πουλιέται η τιμή μας
Τα βράδια καίγαμαμε αναμνήσεις και αισθήματα
Είδα τα προβλήματα που με λύγισαν πια να μοιάζουν ασήμαντα
Και η αναμνησή σου άρχισε να χάνεται
Πίσω απο μπουκάλια σπασμένα κόντρα στο ρεύμα
Πάμε αγκαλιά,τα κύματα μεγάλα και η θάλασσα βαθιά,η ακτή μακριά
Και τριγύρω μας καταχνιά
Δε μας αξίζει μα μαζί θα φτάσουμε ως τη στεριά
Να φύγουνε τα σύννεφα να δούμε πάλι ξαστεριά

[Chorus: Brando]
Τόσα χρόνια
Σ' ένα ταξίδι δίχως πορεία, λυσσά ο άνεμος με μανία
Στο αμπάρι κλεισμένος εγώ
Κι άποψε έχει παλιόκαιρο
Ως πότε εγώ σε ξεσκονισμένες σελίδες θα αναζητώ το γιατρικό;
Ένα ταξίδι δίχως πορεία, ο καπετάνιος εγγυάται ανησυχία εδώ
Και απόψε έχει παλιόκαιρο, ως πότε εδώ;
Αυτή ίσως είναι η τελευτία τρικυμία
Σε ένα ταξίδι που δεν έχει πορεία
Ο καπετάνιος εγγυάται ανησυχία
Και απόψε έχει παλιόκαιρο, ως πότε εδώ;
Αυτή ίσως είναι η τελευτία τρικυμία

[Verse 2: Jordan Loco]
Πόσες αξημέρωτες ανάτολες θα μ' άντεχες;
Ε; Δίχως αναστολές και άμυνες;
Πόσα λιμάνια μέχρι να με βρεις θα άλλαζες;
Πες μου
Να φέρω τούμπα όλες τις θάλασσες
Και τι δε θα 'δινες για τα πανιά που άνοιξες
Πόσα σου κόστισε αλήθεια,πόσα με χάρισες
Εγώ γονάτιζα,θείο να σε δω
Μα τα θαλάσσωσες ,φοβάμαι δεν ανήκω εδώ
Κρατώ τη μουσική μου, έξοδο διαφυγής μου η τιμή μου
Τόσα χρόνια πεταμένα σ' αυτήν είναι η ζωή μου
Πάσα και τακούρα στη θολούρα μου, η κουλτούρα μου
Ό,τι απέμεινε από αυτήν, απόψε το γράφω στη σούρα μου
Και εσύ ερχόσουν και έφευγες με τα κύματα
Δε μένω στο κατάρτι,τραγουδώ συνθήματα
Και εσύ μας έπνιγες για να κάνεις φιγούρα
Μας θυσίαζες για μην σ'ακουμπήσει η φουρτούνα
Στο κατάστωμα που μάθαμε από ισότητα,ταυτότητα
Είχαμε λίγη αλλά ακολουθούσαμε τα πρότυπα
Ένας παλιός που 'χε φάει την αλμύρα
Μου 'πε πως θα επιζήσουν όσοι ακούνε τη Σειρήνα αλλιώτικα
Και από τότε ριχτήκαμε σε άλλες θάλασσες
Αυτές που αν ανοιχτείς μια και καλή το είναι σου γάμησες
Ντυνόμασταν γρανάζια,το πληρωμά που δάνειζες
Έτσι για να βγεις να πεις πως με κυματα πάλεψες

[Chorus: Brando]
Τόσα χρόνια
Σ' ένα ταξίδι δίχως πορεία, λυσσά ο άνεμος με μανία
Στο αμπάρι κλεισμένος εγώ
Κι άποψε έχει παλιόκαιρο
Ως πότε εγώ σε ξεσκονισμένες σελίδες θα αναζητώ το γιατρικό;
Ένα ταξίδι δίχως πορεία, ο καπετάνιος εγγυάται ανησυχία εδώ
Και απόψε έχει παλιόκαιρο, ως πότε εδώ;
Αυτή ίσως είναι η τελευτία τρικυμία
Σε ένα ταξίδι που δεν έχει πορεία
Ο καπετάνιος εγγυάται ανησυχία
Και απόψε έχει παλιόκαιρο, ως πότε εδώ;
Αυτή ίσως είναι η τελευτία τρικυμία