Ναυαγοί (Navagoi)

[Intro: Gripball]
Γράφω συνήθως τις ώρες που καίν' τα μέσα μου
Δεν ήρθα για χρήμα, παίζω τα ρέστα μου
Με αδέρφια που κυνηγάνε ευκαιρίες με λάσσους
Γινόμαστε κέντες με τρεις ρίγες ή με δυο άσσους
Γράφω συνήθως τις ώρες που καιν' τα μέσα μου
Δε νοιώθω ραπ, στους στίχους βγάζω την πέτσα μου
Με αδέρφια που κυνηγάνε ευκαιρίες με λάσσους
Μιλάμε για δουλειές πάνω από σταχτωμένους τάσους

[Verse 1: Brando]
Γράφω τα ηλιοβασιλέματα για άδεια βλέμματα
Τις μοίρας τα πλανέματα, για όσα ποτέ δεν έμαθα
Τσαλακώνω τα όνειρα μου να μη δει κανείς τι έγραψα
Κι ύστερα τα κλωτσάω μακριά μου
Έχω ακόμα δέκα χρόνια να φάω από τα νιάτα μου
Και δυο τζούρες πριν να σβήσω την τελευταία κάφτρα μου
Και να πακέτα, ζωές κενές, ναυάγια
Έρωτες που ξεχάστηκαν, μα όχι από μένα
Κοιμάμαι εδώ και 'κει εδώ και μέρες γιατί
Το σπίτι μου έχει καταντήσει αφιλόξενο περιβάλλον
Τα ουρλιαχτά μες στο κεφάλι μου σιωπούν δίπλα σε κόσμο μόνο μάλλον
Τρέμω πλέον μπροστά στη σιωπή
Γι' αυτό μη με παρεξηγείς, αν πω και δυο κουβέντες παραπάνω
Αν υπερβάλλω, αν δεν ξέρω που πατάω και τι κάνω
Αν αύριο πεθάνω, δεν κατάφερα τίποτα από όσα ήθελα
Ξεμένω από ανθρώπους να τα βάλω
Ξεμένω από λέξεις
Και το να αντιμετωπίσω τις σκέψεις που επιτίθονται είναι αδύνατον
Στον κόσμο των δειλών, εγώ ο χειρότερος
Εγώ ο χειρότερος στον κόσμο των δειλών και των αδύναμων

[Chorus: Brando]
Είμαστε ακόμα εδώ
Τόσα χρόνια πλάθουμε και κυνηγάμε το ίδιο όνειρο από πηλό
Είμαστε ακόμα εδώ
Το πόσα χάσαμε δεν έχει πλέον καμία σημασία, η ουσία είναι πως
Είμαστε ακόμα εδώ
Ναυαγοί στο νησί των καλπικών συναισθημάτων και αξιών
Δώσ' μου δύναμη να αντέξω κι αυτό
Κι όσο το κάνεις αδερφέ μου και μαζί προχωράμε, όσες θύελλες κι αν χτυπάνε
Είμαστε ακόμα εδώ

[Verse 2: Gripball]
Τρέχουμε μόνοι μας, ποιος γαμάει τους άλλους
Πόδια με αίματα, φλέβες, λάσπες και κάλλους
Είπα δεν έχουμε χρόνο για αντιπάλους
Όσο τους στίχους κάνουμε όλους τους πονοκεφάλους
Ρωτάω πως θέλεις να φτάσεις, μα δε μ' απάντησες
Ζωή μας χαμένη σε μάχες άνισες
Τον τρόπο να σταματήσουν οι λεπτοδείκτες
Γυρεύουμε σε μάγισσες, μέντιουμ και χαρτορίχτρες
Κάθε βράδυ ματώνω και πιο πολύ
Κάθε βράδυ πιο πολύ χαζεύω την ανατολή
Κι είναι ωραία ως εκεί που κάπου χάνω το μέτρημα
Ο ιδρώτας στο μέτωπο μου λέει δεν τα βρήκα έτοιμα
Τρεμοπαίζει η φωνή μου στην ερώτηση που λέει «Είσαι μαζί μου;»
Δεν είναι η αναπνοή μου, βαραίνει η ιδέα της απώλειας
Και λίγο με το λίγο στερεύει η αντοχή μου

[Chorus: Brando]
Είμαστε ακόμα εδώ
Τόσα χρόνια πλάθουμε και κυνηγάμε το ίδιο όνειρο από πηλό
Είμαστε ακόμα εδώ
Το πόσα χάσαμε δεν έχει πλέον καμία σημασία, η ουσία είναι πως
Είμαστε ακόμα εδώ
Ναυαγοί στο νησί των καλπικών συναισθημάτων και αξιών
Δώσ' μου δύναμη να αντέξω κι αυτό
Κι όσο το κάνεις αδερφέ μου και μαζί προχωράμε, όσες θύελλες κι αν χτυπάνε
Είμαστε ακόμα εδώ

[Verse 3: Brando]
Μου 'χαν πει πως ξεκινάμε απ' το μηδέν και ξαναγυρνάμε εκεί
Οπότε ο θάνατος για 'μένα θα 'ναι πρόοδος
Παράλογος συχνά, συχνά απόμακρος
Για το κελί του παρελθόντος ψάχνω ακόμα το κλειδί
Πονάνε οι μνήμες, δεν περνάνε οι μήνες
Φθηνές ματιές, προδομένες εμπιστοσύνες
Σ' είδα σε ένα ξενυχτάδικο προχθές, έχουν περάσει τόσοι μήνες
Πονάνε, πονάνε, πονάνε οι μνήμες

[Outro: Brando]
Είμαστε ακόμα εδώ