Είμαστε Μόνοι (Eimaste Monoi)

[Intro: dPans]
Ψυχογραφώ καθώς ψυχορραγώ
Και στις αθέατες πτυχές του μυαλού μου σε ξεναγώ
Το γράφω, είτε με σκότωσε, είτε με γονάτισε
Το γράφω έτσι ώστε απ' το βάρος να απαλλαγώ
Ψυχογραφώ καθώς ψυχορραγώ
Και στις αθέατες πτυχές του μυαλού μου σε ξεναγώ
Το γράφω, είτε με γονάτισε, είτε με σκότωσε
Το ζω, το καταγράφω και το ηχογραφώ

[Verse 1: Geo RVSD]
Δίνοντας τόσα σ' ένα κόσμο που δε δίνει δεκάρα
Βρήκα εμένα όταν κάθισα κάτω απ' αυτήν τη μπάρα
Πάρα πολλές φορές ένιωθα να μην είσαι εδώ
Το βράδυ τσίρκο, σε αναμνήσεις ακροβατώ
Είναι φαλτσέτα που σε παίρνει ξόφαλτσα απ' τον λαιμό
Εκατό συγγνώμη και κανένα σ' αγαπώ, είπες πολλά εδώ, μα
Ήτανε δύσκολοι καιροί κι ήσουν περίεργα
Λυπάμαι όσους είχες και τ' άκουσαν μέχρι σήμερα
Αυτά που κατεβάζει ο νους μου, δεν τα φαντάζεσαι
Πολλές βραδιές οι σκέψεις με τρομάζουνε
Τον Γιώργο απ' τα μαλλιά κάτω τον βάζουνε
Δαμάζει και δαμάζουνε
Εκατό πρόσωπα και λες ότι οι άνθρωποι αλλάζουνε
Πόσο συναισθηματικός; Πόσο μικρός;
Παντελονάτος, ποιος; Μία στιγμή καπνός, πως;
Πόσοι περάσαν από 'δώ;
Πόσους θυμάμαι να 'χουν φύγει και πώς γίνεται αυτό; Ποιο;
Σιχάθηκα να ζω αυτό που εσείς λέτε ζωή
Παρ' τις ανταύγειες σου, τις φίλες σου, τα κόμπλεξ σου πιο 'κει
Πάρε τους μάγκες, τα τσιγάρα σου, το image σου πιο 'κει
Παιδιά χαρούμενα μόνο Παρασκευή και ιδού το πρόβλημα

[Chorus: dPans]
Ψυχογραφώ καθώς ψυχορραγώ
Και στις αθέατες πτυχές του μυαλού μου σε ξεναγώ
Το γράφω, είτε με σκότωσε, είτε με γονάτισε
Το γράφω έτσι ώστε απ' το βάρος να απαλλαγώ
Ψυχογραφώ καθώς ψυχορραγώ
Και στις αθέατες πτυχές του μυαλού μου σε ξεναγώ
Το γράφω, είτε με γονάτισε, είτε με σκότωσε
Το ζω, το καταγράφω και το ηχογραφώ
Ψυχογραφώ καθώς ψυχοραγώ
Και στις αθέατες πτυχές του μυαλού μου σε ξεναγώ
Το γράφω, είτε με σκότωσε, είτε με γονάτισε
Το γράφω έτσι ώστε απ' το βάρος να απαλλαγώ

[Verse 2: Geo RVSD]
Οι αναμνήσεις τελευταία με χαλάνε πολύ
Δίνομαι πολύ, αλλά δε γίνομαι να πατήσεις, χαλί
Θυμήσου πως δε με πήγαινες πριν χώσω κουπλέ
Και όταν έχωσα και άρεσα, ήρθες με ανοιχτές αγκάλες
Κομμάτι από την πίτα σ' όσους είναι εδώ
Όταν το δίνω νιώθω πάντα όπως τον πρώτο καιρό
Που ήταν όλα τέλεια, υπέροχα λέγαμε, γιο
Χρωστάω στον Σέρο μια ζωή και 85 σ' αγαπώ
Θέλω να γίνω αυτό που έλεγα, θέλω, όταν ήμουν μπέμπης
Τότε λέγανε «Γιωργάρα, όταν μεγαλώσεις θ' ανέβεις»
Γίνομαι 17 φέτος και νιώθω να πέφτω
Και με κρατάει ζωντανό ένα χαμόγελο, ένας freddo
Κάθομαι σπίτι σαββατόβραδο που 'ναι όλα στραβά
Νιώθω μακριά απ' τα παιδιά και δεν ξέρω αν φταίνε αυτά
Ίσως η μέρα μου να 'ρθει λίγο πριν πέσω απ' το μπαλκόνι
Αυτοκτονώντας όταν ούτε το Jack μου δεν με τονώνει
Είμαστε μόνοι και μόνοι μας δεν πάμε πουθενά
Μα όσο τα φώτα της οδού μου κρατάν λίγο συντροφιά
Άνθρωποι κλώνοι, μία ζωή τα ίδια και τ' αυτά
Ποιο το νόημα τελικά;

[Chorus: dPans]
Ψυχογραφώ καθώς ψυχορραγώ
Και στις αθέατες πτυχές του μυαλού μου σε ξεναγώ
Το γράφω, είτε με σκότωσε, είτε με γονάτισε
Το γράφω έτσι ώστε απ' το βάρος να απαλλαγώ
Ψυχογραφώ καθώς ψυχορραγώ
Και στις αθέατες πτυχές του μυαλού μου σε ξεναγώ
Το γράφω, είτε με γονάτισε, είτε με σκότωσε
Το ζω, το καταγράφω και το ηχογραφώ
Ψυχογραφώ καθώς ψυχοραγώ
Και στις αθέατες πτυχές του μυαλού μου σε ξεναγώ
Το γράφω, είτε με σκότωσε, είτε με γονάτισε
Το γράφω έτσι ώστε απ' το βάρος να απαλλαγώ