Καμιά Φορά Ξεχνάμε (Kamia Fora Ksexname)

[Verse 1: Αδέσποτο]
Μείναμε λίγοι λιγοστοί, φίλοι σωστοί
Όλοι οι υπόλοιποι τυχαίοι γνωστοί
Που μου συστήνονται ως τι
Ως ότι ο καθένας διάλεξε να αναπαραστήσει
Μέχρι και τον εαυτό του έχει πείσει
Προβλέποντας την δύση ψάχνουμε γι' ανατολή
Μοναδική αποστολή, η καθημερινή επιβίωση στη ζούγκλα
Στη γκριζούπολη που μοιάζει με πανούκλα
Ο τρόπος που εξαπλώνεται η αδιαφορία
Σε μια χημική ουτοπία, αν μας έριξε σε λούπα
Πάνω σου ακουμπάω κι εσύ πάνω μου ακούμπα
Κράτα ψηλά την κούπα, να πιούμε στην υγειά μας
Τα όνειρα μας παραμένουνε δικά μας
Είναι δικά μας

[Verse 2: ΔΠΘ]
Σε πολιτεία μαγική γυρνάμε, ε, κανόνες σπάμε
Έρχονται οι στιγμές κι άλλοτε πάνε, ε
Πόσα ν' αλλάξανε απ' όσα θυμάμαι;
Στην άκρη του δρόμου όταν ρωτάς όποιον περνά από 'δώ που πάμε
Τι να πω γι' αυτά που τα μάτια μου βλέπουν;
Είν' επαναλαμβανόμενα τυχαία
Εκτός κι αν μείνω μέσα οπότε θα βγω
Στην ταράτσα για να δω τη θέα που αγνοείς
Αν αφήσεις το σύρμα πέφτεις κι είν' ο μόνος τρόπος για να σηκωθείς
Αν εμπιστευτείς τον κάθε πούστη θα χαντακωθείς
Αλλιώς φύγε από 'δώ και γύρνα πίσω
Όποτε κι όταν βαρεθείς να χωθείς
Μα δεν πρόκειται, δικέ μου, για παιχνίδι
Είναι επικίνδυνο, μπορεί να σκοτωθείς
Αν αφήσεις λίγο το μυαλό να φύγει
Αν τύχει να χωθείς μες στην ομίχλη
Ψέμα μου μοιάζει η πραγματικότητα
Κάποτε στράβωνα, τώρα κινούμαι ανάμεσα σε γκρι τετράγωνα
Κι ευθύνομαι για κάθε πράξη μου που προκαλεί σύγχυση
Και στον πούτσο μου αν η φωνή μου δεν έχει απήχηση στ' αυτιά σου
Γαμιέσαι εσύ, το crew κι η γειτονιά σου
Ό,τι αποφύγεις το βρίσκεις μπροστά σου
Κράτα αυτούς που προστατεύουν το τομάρι σου κοντά σου
Πως έχεις κάτι παραπάνω απ' τους άλλους φαντάσου
Το νου σου μόνο, μπορεί ν' αυταπατάσαι κι άντε γεια σου

[Verse 3: Αδέσποτο]
Από μπροστά μου χάσου
Κι αν νομίζεις πως το πούλησα έχασες τα μυαλά σου
Ψυχοδράμα, RNS σε μουσικές διαδρομές
Η αντανάκλαση του κόσμου σου σε λίγες στροφές και
Ό,τι νοιώθω φτύνω στο χαρτί μου, κάθε αλήθεια κρυφή μου
Η μουσική μου, είν' η ζωή μου και μ' αυτή δραπετεύω
Κάν' τη πουτάνα άμα θες, μετά όμως θα σε γυρεύω
Κόκκινο Χ αντιπροσωπεύω με νεύρο, κάνε πίσω, το ελέγχω
Απέχω από την κωλοβάση σου προτύπων να σε τρέχω
Κι αντέχω όσο βλέπω πως άτομα που με στηρίζουν έχω
Όσο βλέπω πως άτομα που με στηρίζουν έχω

[Verse 4: ΔΠΘ]
Πήρα ένα δρόμο χωρίς να νοιάζομαι πού θα με βγάλει
Γύρω μου νύχτα, στην παλάμη μου βλέπω να αδειάζει το μπουκάλι
Είν' η παρένθεση, χαμένος στην απόλαυση απ' τη ζάλη
Κι η παραίσθηση είν' η δύναμη που σου δίνεται στο να ζωγραφίζεις κόσμους
Σ' το 'πα, κράτα μακριά κάποιους ανθρώπους
Κι αν δοκίμασες μα απέτυχες τότε χρησιμοποίησες λάθος τρόπους
Μείναμε εδώ κολλημένοι, στα μάτια κοιταζόμαστε μα μεταξύ μας ξένοι
Και ποτέ μη λες ποτέ, δεν ξέρουμε στην επομένη στροφή τι μας περιμένει
Υπνωτισμένοι γυρνάμε, μέσα στον όχλο καμιά φορά ποιοι είμαστε ξεχνάμε
Μέσα στον όχλο καμιά φορά ποιοι είμαστε ξεχνάμε