Κάθε Κατεργάρης (Kathe Katergaris)

[Verse]
Σαν βασιλιάς που βάζει φωτιά στον θρόνο
Πατά το στέμμα του, στον εαυτό του προκαλεί πόνο, πατώνω
Τυφλό περπάτημα, του ηλίου το φως με βρίσκει μόνο
Υπάρχει λένε μια τρύπα στο χρόνο που σε βγάζει στην άκρη του ονείρου
Μη με ξυπνάτε, θέλω να πάψω να ονειρεύομαι
Κάπου σε ξέρω μα το μυαλό μου δε σε θυμάται και μπερδεύομαι
Τα γάμησα πάλι κι ανακατεύομαι
Κακήν κακώς τη βρήκα σε μια ερημιά νεκρός, λόγια της πέτρας
Εκτός κι αν είναι ακόμη μια παραίσθηση της μέρας
Σε δουλειές του ποδαριού γυρνάς εργάτης κυνηγημένος σα λαθρεπιβάτης
Αν απ' όλα όσα νιώθαμε κρατούσαμε έστω κι ένα
Τα πόδια μου γυμνά, πατώ σε κάρβουνα αναμμένα
Φυγής τρένα, άλλος στην πείνα, άλλος στην πένα
Με κέφι κακό και νεύρα σπασμένα
Μη ρωτάς ποτέ ποιος έκανε τι, δεν έχει καμία σημασία και δε σ' αφορά στην τελική
Πολλοί χαθήκαν γιατί χάζευαν στη διαδρομή
Τόσο κοστίζει μια επιπόλαιη απροσεξία
Ελάχιστα μπροστά στο τέλος του καθενός μας έχουν αξία
Μην αφήσεις τον διάβολο να σε πείσει για μια αγοραπωλησία
Μην ψάχνεις να βρεις καθαρό, παντού παίζει νοθεία
Τα μούτρα σου θα τρως ωσότου να μπεις στην τελική σου πορεία
Θυμάμαι κάποτε είχαμε κάτι κοινό
Στα ίδια λάθη πέσαμε όλοι
Στον αληθινό κόσμο τίποτα δεν είναι απίθανο μα θέλει κόπο
Κρατιέσαι όπως μπορείς και με οποιονδήποτε τρόπο
Παρέρχονται φάτσες, ανάσες ζώων κρατούν δεσμούς με λόγια εφήμερα
Γάμα το χθες μονάχα πες μου τι κάνουμε σήμερα
Βουτάς στα βαθιά, έτσι μόνο μαθαίνεις να κολυμπάς μα είσαι αδύναμος και θα πνιγείς όπως το πας
Όπως στρώσεις κοιμάσαι, ό,τι μισείς αγαπάς και τ' αντίστροφο
Λάθος στα χέρια μου θα 'ναι ένα γεμάτο περίστροφο
Μετά από κάποιο χρόνο όλοι κοιτάνε τα δικά τους και κάθε κατεργάρης πάει στον πάγκο του