Πηγάδι Γεμάτο Ψυχές (Pigadi Gemato Psyxes)

[Verse: ΔΠΘ]
Άψυχες κούκλες σε ξύλινα ράφια στοιβαγμένες
Εντοπίζοντας θέσεις κενές για τους απόντες
Ασύμβατες νότες, μονοπάτια δίχως γυρισμό
Της Εύας οι γιοι είναι προσκολλημένοι στον υλισμό
Φορείς του θανάσιμου στίγματος μολυσμένου αίματος
Μείγματος και είναι καταδικασμένος να πέφτει
Τροφή στα λαίμαργα για σάρκα στόματα ενας αδύνατος
Εφτιαξε ένα σφιχτό κόμπο να δέσω την σπασμένη
Άκρη του νήματος φωνές ένα απόκοσμο βουητό
Παραμένει ένας ανεξήγητος φόβος το μουγκρητό
Της Γης το σεισμό
Ακολουθώντας τυφλά τον εθισμό
Πιστέψαμε σ' έναν εσφαλμένο χρησμό
Το σώμα σβήνει, πήζει, αποσυντίθεται
Τροφή για τα σκουλήκια, ένα με το χώμα γίνεται
Στην αγκαλιά της καταχνιάς μου αφήνεται
Χτυπώ μια γυρισμένη πλάτη, μα δεν αποκρίνεται
Βλέπω διάφορα μέσ' απ' το τρίτο μάτι μου
Ανολοκλήρωτος, ακόμα ψάχνω ένα κομμάτι μου
Φωνές, στ' αυτιά μου ψίθυροι νεκρών και φίδια κάτω απ' το κρεβάτι μου
Σκότωσα κάθε μου ευαισθησία έτσι για να βγάλω το άχτι μου
Να αναδυθώ ξανά μέσα απ' τη στάχτη μου σαν ξεπεσμένος
Πρίγκιπας στης τρέλας το παλάτι μου
Έρημη πόλη κι όμορφη
Συναισθηματα αμμόλοφοι, μείναμ' ακόρεστοι
Δεσμοί αχώριστοι το μόνο πράμα που αξίζει της καρδιάς μου την κορυφή είσαι εσύ

[Chorus: Βομβιστές Συνείδησης]
Ενώ το βλέμμα γυρνά εστιάζοντας σε όλα εκείνα
Ένα βήμα μποστά και δέκα πίσω

[Chorus: Βομβιστές Συνείδησης]
Ενώ το βλέμμα γυρνά εστιάζοντας σε όλα εκείνα
Ένα βήμα μποστά και δέκα πίσω