Ta Paidia Tis Defteras (Dagkomeni Kalimera)

[Verse]
Δρόμοι σε νύχτες που περπάτησα
Δυο σκαλιά σε κάθε γειτονιά που κάθησα
Xίλιες και μια φάτσες γνώριμες και κάνα δυο που μάλωσα
Tρύπες και αδιέξοδα που όπως όπως μπάλωσα
Tο ξυπνητήρι βαράει στο φως της μέρας
Δαγκωμένη καλημέρα τα παιδιά της Δευτέρας
Φοράν χαμόγελο για να κρύψουν το τέρας
Αγωνίζονται πυγμαχικά κωδικό όνομα γενιά φοβέρας
Φτύνω αρρώστια στην Μητρόπολη
Και κάνω τα κουμάντα μου κάπου στα δυτικά απ’ την Ακρόπολη
Ζόρια φτηνός καφές στη χόβολη ήρθαν ντόρτια
Μα αυτοί που αγαπάω μ΄ αγαπάνε όπως πρώτα
Δε γυαλίζουν τα παπούτσια μου, γιατί πατάνε χώμα
Ρώτα τ΄ αστραφτερά παιδιά αν πετάξαν ή ακόμα
Ένα λοκάλι στ΄ άγχη μου ‘πε πως θα με θυμηθείς
Όταν η γειτονιά θα τραγουδάει αυτά που ζεις
Μέσα στο τρένο το χάραμα πηγαίνοντας στη σφαγή
Όλοι κοιτάμε στο πουθενά μάτια ανοιχτά και σιωπή
Παρασκευή ξανανιώνουμε, λέμε ζωή σε θυμάμαι
Την Κυριακή μαραζώνουμε και τη Δευτέρα γερνάμε
Λάθος πρότυπο με αϋπνίες και τη νύχτα μέρα
Κυριακάτικα τερτίπια και σερί δουλειά Δευτέρα
Βήχω, γιατί έπιασε μούχλα ο καπνός στο ψυγείο
Και θα πεθάνω νωρίς μα θα ‘χω ζήσει για δύο
Πώς με θες να προσέχω ή να ζω όπως με θες
Τα παιδιά δεν έχουν φράγκα και τους θρέφει το στρες
Αδειάσαν πάλι οικογένειες απ΄ τα σπίτια τους χθες
Και χτίζουνε φυλακές μπουκώνουν οι κλινικές
Έτσι απέρριψα τον κόσμο σας σε τέσσερις γραμμές
Χωρίς να αναφερθώ πολιτικά μη ζοριστεί ο χαφιές
Μαγειρεύω έναν άλλον έξω από τις συνταγές
Και έχω φτήσει το φαΐ σας και όλες σας τις συμβουλές
Αλητεύω κρατώντας ζωντανές τις γειτονιές
Και ξεφεύγω εδώ και εκεί με κάνα δυο αγκαλιές
Μα δεν ξεχνάω από πού έρχομαι και πού θα καταλήξω
Η διαδρομή μου θα μετρήσει σε πόσους θα λείψω