Psilosame Apotoma

[Verse 1]
Λέγαμε σ΄αγαπώ με δώρα από τη ρεζέρβα
Φτηνά βρακιά απ΄τη λαϊκή σαν τον Καρβέλα
Φυσοκάλαμα στο διάλειμμα και κίτρινες minerva
Τσιγάρα στην καβάτζα να μη γίνει κέντα
Οι μεγαλύτεροι μου ΄λέγαν πάντα Γιάννο μακρυά
Μόνο οι σούπερ ήρωες παίζουν με σπίρτα στη φωτιά
Έλεγα γάμησέ μας τώρα καλύτερα κοίτα εσένα
Και το χαστούκι έλεγε μη γίνεις σαν εμένα
Είκοσι χρονών, ψηλώσαμε απότομα
Άλλοι χάθηκαν σ΄ένα απόγευμα
Η μάνα τους στο σταθερό μας είχε όλους για σκότωμα
Μετά από χρόνια μάθαμε πως ήτανε στο πρόγραμμα
Άλλοι βγάλαν κάγκελο για φέρμες
Ελάχιστοι για ιδέες, οι πιο πολλοί απ΄τις κουβέντες
Χαίρομαι γι΄αυτους που ξεφύγαν και προσπαθήσαν
Οι ναυαγοί του '80 που δεν πνίξαν
Γιατί η ανάγκη για μόστρα δεν είναι ανάγκη μου
Έχει παράξενους τύπους μες το συνάφι μου
Μας παίρνει λίγο από κάτω και μετά ισιώνουμε
Κι ό,τι μας κρύβει τη θέα το ισοπεδώνουμε
Είκοσι χρόνια μετά, η καινούργια γενιά πετάει ψηλά
Την άλλη μέρα καμικάζι πτώση χαμηλά
Έχει ιδέες μα όχι υπομονή, παίζει με τη σεροτονίνη
Και φυσικά το τίποτα δε θα αργήσει να μείνει
Στα ίδια σκατά όλοι δεν είμαι δικαστής το βλέπω
Θυμάμαι το χαστούκι μου, όταν μου λες το ελέγχω
Δεν έχεις ντάγκλες μου μαγκώνεις απ΄το μπέκο
Λίγο md κι είμαστε αδέρφια, μετά ψώνισα από σβέρκο
Σε βγάζω σέντρα με τις πιο καλές διαθέσεις
Στην πλάτη δυο γκολ, ποιος είμαι εγώ να σου πω να μην παίξεις;
Και εμείς εκεί θα σου κάνουμε κερκίδα
Αυτό ξέρω, αυτό είδα, έτσι μάθαμε την ξήγα
Το τηλεφώνημα σκέφτομαι και τα μάτια
Τα μάτια της μανούλας μας που κάναμε κομμάτια
Οι μαύρες τρύπες που ΄χουμε δεν κλείνουνε με φάρμακο
Μόνο όταν ανταμώσουμε ξανά άνθρωπος με άνθρωπο

[Outro]
Έχουμε ευθύνη στη σκηνή για όσα λέμε
Περήφανοι για τις λαϊκές μας καταγωγές
Οι νέοι δε μας φταίνε κι όσοι χαρήκαν κλαίνε
Καλά τα λες, καλά δε τα λέω για πες