Τα Παιδιά με τα Αισθήματα (Ta Paidia me ta Aisthimata)

[Intro]
Κάθε πόνος πιο βαθύς, κάθε δίσκος πιο βαρύς
Κάθε τραγούδι γεμάτο νοήματα που δε νομίζω πως θ' αντιληφθείς
Κάθε λέξη ζυγισμένη, στην ανέμη τυλιγμένη
Δώσε κλότσο στους βλαμμένους που δεν ψάχνουν τι σημαίνει

[Verse 1]
Ήμουν διαφορετικός από μικρός
Τα μάτια μου τα χρώματα τα βλέπουνε αλλιώς
Ευαίσθητος έφηβος, έλεγαν, έξυπνος
Μα μένει μόνος του συχνά δυστυχώς
Στη σκέψη μου λέγαν πως κλείνομαι πως
Ποτέ δε συγκεντρώθηκα επαρκώς
Ποτέ δε συμμορφώθηκα ώσπου ενηλικιώθηκα
Κι ο δρόμος που θα τράβαγα έγινε ορατός
Στίχο με στίχο γκρέμιζα τον τοίχο
Που έχτιζε ο Pink στον ομώνυμο δίσκο
Περιγράφοντας όλα όσα ζω
Έμαθα πως γράφοντας μπορώ να σε αγγίξω
Κι έχουν θράσος όσοι απορρίπτουν ως φτηνά
Τα κομμάτια που γράφω τα ερωτικά
Γιατί αν όσα έχουν νιώσει δεν πληρώσουν ακριβά
Πώς περιμένουν να τα πάρουν σοβαράq
Μάγκα, μεθαύριο θα γίνουμε τριάντα
Και στο ραπ σου τι θα λες; Πως είσαι ζάντα;
Πως την πίνεις σε πλατείες και σε πάρκα;
Πες κάτι πρωτότυπο ή σώπασε για πάντα
Αγάπα με όση δύναμη σου δίνει η καρδιά σου, μαλάκα
Μείνε στον άσσο
Και τότε άκου με ξανά, παίζει να 'χω δέκα συμβουλές να σε κεράσω

[Bridge]
Κάθε πόνος πιο βαθύς, κάθε δίσκος πιο βαρύς
Κάθε τραγούδι γεμάτο νοήματα που δε νομίζω πως θ' αντιληφθείς
Κάθε λέξη ζυγισμένη, στην ανέμη τυλιγμένη
Δώσε κλότσο στους βλαμμένους που δεν ψάχνουν τι σημαίνει
Κάθε πόνος πιο βαθύς, κάθε δίσκος πιο βαρύς
Κάθε τραγούδι γεμάτο νοήματα που δε νομίζω πως θ' αντιληφθείς
Κάθε λέξη ζυγισμένη, στην ανέμη τυλιγμένη
Άκου άλλον καλλιτέχνη αν δε θες να κουραστείς

[Verse 2]
Χαμογελούσα όταν μου λέγαν πως έχω ταλέντο
Μα στην παρούσα φάση ξέρω πως δεν είναι κομπλιμέντο
Γιατί γράφω ιδιαίτερα όμως απευθύνομαι σε
Μια μάζα που στην καρδιά της ρέει τσιμέντο
Εξ ορισμού, λοιπόν, δε γράφω πια για όλους
Γράφω για εραστές, για ποιητές, για ονειροπόλους
Κομμάτια που στα δύσκολα σου στεγνώνουν τα μάγουλα
Κομμάτια που κουνάνε μυαλά, δεν κουνάνε κώλους
Και sorry μα το κωλοχώρι της Αθήνας
Τείνει να γίνει μια τζατζικοφάγα Αμερική
Θέλουν κλαρίνα, nightstories κι RnB
Η καψούρα με το πλαστικό βυζί πουλάει πολύ
Και τη βάφτισαν έρωτα, Υλαγιαλή
Και δεν ξέρω τι πονάει πιο πολύ
Ειλικρινά να μην ξέρει ο κόσμος τι είναι η αγάπη
Ή να νομίζει κάτι άλλο όταν λέω τη λέξη αυτή;

[Chorus]
Πριν φύγεις είχαμε φτιάξει μια συμμορία
«Τα παιδιά με τα αισθήματα», θυμάσαι;
Μας μπασταρδέψανε, μας ξεπαστρέψανε
Μα εύχομαι να χαμογελάς όπου και να 'σαι
Τη συμμορία μας βάλανε τιμωρία
Από 'κεί σου στέλνουμε χαιρετισμούς
Ίσως καλύτερα που έφυγες πριν ξυπνήσω
Ξέρεις πόσο φοβάμαι τους αποχαιρετισμούς (Άλλη μία)

[Chorus]
Πριν φύγεις είχαμε φτιάξει μια συμμορία
«Τα παιδιά με τα αισθήματα», θυμάσαι;
Μας μπασταρδέψανε, μας ξεπαστρέψανε
Μα εύχομαι να χαμογελάς όπου και να 'σαι
Τη συμμορία μας βάλανε τιμωρία
Από 'κεί σου στέλνουμε χαιρετισμούς
Ίσως καλύτερα που έφυγες πριν ξυπνήσω
Ξέρεις πόσο φοβάμαι τους αποχαιρετισμούς