Σκόνη (Skoni)

[Verse 1]
Για το χρόνο που περνά, τον έρωτα που γερνά
Για όποιον με αναμνήσεις και με τύψεις ξενυχτά
Για τις παλιές φωτογραφίες που τις σκέπασε σκόνη
Γράφω ακόμη κομμάτια τέσσερα χρονιά μετά
Τι με τραβάει σ' εσένα, σ' εσένα τι με γυρνά;
Τι ήταν τόσο διαφορετικό μ' εσένα;
Έχω ένα ψέμα που βολεύει και το λέω συχνά
Μα απόψε ανοίγω την πληγή ανοίγοντας αυτό το θέμα
Δεν είμαι εντάξει, μα δε σε σκέφτομαι
Το χέρι μου μονό του πού και πού θα ψάξει
Να χαϊδέψει τα μαλλιά σου μες τον ύπνο μου
Αλλά πάνω στο δίπλα μαξιλάρι θ' αράξει
Το είδωλό μου στον καθρέφτη διαφέρει
Από τις φωτογραφίες μας πολύ
Λες «δεν μπορεί» μα λένε ο χρόνος γιατρεύει, δε συγχωρεί
Κι έχει περάσει ένα για πάντα απ' το τελευταίο φιλί
Έξω απ' την πόρτα σου κι αυτό είναι για όλες τις φορές
Που πέρασα από κάτω και είδα να 'χεις ανοιχτά τα φώτα σου
Για κάθε νύχτα που το φεγγάρι παρακάλαγα
Να σου ψιθυρίσει μια καληνύχτα
Αν σε ρωτήσουν, πες πως δε με γνώρισες ποτέ
Θέλω να είμαι μια ανάμνηση δική σου
Μη με μοιράζεσαι, απλά θυμήσου
Με τα βράδια που νιώθεις μόνη κι αποκοιμήσου

[Chorus]
Είναι οι ματιές μας, είναι το χθες μας
Είναι στιγμές μας, η στάχτη και η σκόνη μας
Οι ενοχές μας και οι πληγές μας
Είναι οι δρόμοι που βαδίσαμε μόνοι μας
Είναι το αντίο, είναι το κρύο
Είναι μια καρδιά που έμεινε μισή
Να σφυρίζει μελωδίες του χειμώνα που πέρασε
Μελωδίες που πια έχουν ξεχαστεί

[Verse 2]
Έχω έναν φίλο που μου είπε μεθυσμένος μια φορά
Το πρωί πως τον ξυπνά μια ηλιαχτίδα
Την ηλιαχτίδα αυτήν τη φώναζε ελπίδα
Μα τα παντζούρια τα δικά μου είναι κλειστά
Το παρελθόν είναι μια νύχτα που δεν έχει ξημέρωμα
Είναι το καταφύγιο κάθε έρωτα
Είναι ένα δωμάτιο σκοτεινό που ταξιδεύει
Και στο σκοτάδι του όλα μοιάζουν υπέροχα
Το παρελθόν είναι η πιο ωραία ζάλη
Μέσα στη νύχτα του ανέμελα τριγυρνάς
Με την ανάμνηση μεθάς, παραπατάς, χαμογελάς
Κι όταν στο σήμερα ξυπνάς να κοιμηθείς ζητάς και πάλι
Μα πες μου εσύ πώς κοιμάσαι όταν χρωστάς
Ένα συγγνώμη κι όταν τόσα στο κεφάλι κουβαλάς
Είπες μετάνιωσες που πλήγωσες αυτόν που αγαπάς
Μα προτιμάς να παριστάνεις πως ξεχνάς όσα σου 'δωσα
Λίγα κράτησα, λίγα άφησα
Λίγο βούρκωσα, λίγο δάκρυσα
Ίσως να νιώσω καλύτερα που σ' τα είπα
Ίσως τα λάθη μου αύριο να 'ναι διπλάσια
Αυτά από 'μένα τα ξέρεις όλα πια
Είχα δεν είχα, την πληγή μου την την ξανάνοιξα
Γιατί τα μυστικά μας τα κρύβουμε στην καρδιά μας
Κι εγώ, αν θυμάσαι, τη δικιά μου σου τη χάρισα