Κόλαση (Kolasi)

[Verse 1]
Γράφω «παράδεισος» στην πρώτη σελίδα των τετραδίων
Και «κόλαση» επάνω στα οπισθόφυλλα
Γιατί όσο γράφω εμβαθύνω και απομακρύνομαι
Απ' τον παράδεισο της άγνοιας ολότελα
Και γεμίζω τα τετράδια μ' αλήθεια και με πόνο
Έτσι, αποτυπώνοντας τη σκέψη το στυλό τελειώνω
Ανασύρω κι αναλύω αναμνήσεις που με διέλυσαν
Για να μπορώ να αφιερώνω τα ωραία μόνο
Κι όσο σκέφτομαι οι σελίδες μου γεμίζουν
Και την κόλαση του οπισθόφυλλου προσεγγίζουν
Φέρε μου λοιπόν τους καλύτερους αν νομίζουν
Πως στην κόλαση μου εδώ έχουν ελπίδα να κερδίσουν
Εδώ δεν έχει μέρες ηλιόλουστες
Εδώ τα τραγουδάκια του ραδιοφώνου σκάνε σα τσιχλόφουσκες
Εδώ έχω αιχμάλωτο το αληθινό
Κι όλα τα άλλα φαντάζουν φάρσες κακόγουστες

[Chorus]
Κόλαση (κόλαση)
Απέραντη σε έκταση
Κόλαση (κόλαση)
Στίχοι γεμάτοι υπερένταση
Κόλαση (κόλαση)
Η μοναξιά κι εσωστρέφεια
Κόλαση
Η γαμημένη ανάγκη για έκφραση

[Verse 2]
Εδώ μιλάμε πρόστυχα, ωμά και βάρβαρα
Όσοι δώσαμε ψυχή στου έρωτα τα σκλαβοπάζαρα
Εδώ πέφτεις κάτω αλλά όχι με στυλ
Γιατί εδώ είναι τα τάρταρα, θα πέσεις κάτω άχαρα
Άμα αφήσεις τις άμυνές σου να πέσουν
Κι ως την τελευταία σελίδα το πας, λέξη-λέξη το παζλ
Σχηματίζει μια εικόνα που στους πάντες δείχνει
Ποιος είσαι, τι μισείς και τι αγαπάς
Αυτό είν' η κόλαση, να γίνεσαι ευάλωτος
Μέσα στον πόνο σου την ομορφιά να αναζητάς
Γι' αυτό τα βάζω μ' όσους έχουν το θράσος
Να συγκρίνονται μαζί μας και να κρίνουν εμάς

[Interlude]
«Και με τη ρομφαία θα χτυπήσει τους κακούς
Και στην κόλαση βαθιά θα τους ρίξει»

[Verse 3]
Πες μου για ρούχα και για φράγκα, βλάκα, πες μου για clubs
Πες μου για τις χορεύτριες που γαμάς
Πες μου σε δέκα χρόνια από τώρα πού θα είσαι
Μαϊντανός σε reality, πώς θα χαμογελάς;
Μη μιλάς, ράπαρε τα στιχάκια σου τα εύκολα
Και φρόντισε να κάνεις ό,τι πουν για να πουλάς
Τα παιδικά σου τραγουδάκια και τα ξέκωλα
Να κουνιούνται ξέφρενα όταν τα τραγουδάς
Εδώ στην κόλαση της τελευταίας σελίδας
Φοράμε τις πληγές μας στο στέρνο μας τατουάζ
Εδώ τα λάθη μας τα ζούμε σε replay και
Το μικρόφωνο μας γίνεται εύκολα μπαλτάς
Θύματα της δικιάς μας μοναξιάς
Η ίδια εσωστρέφεια που μας καταστρέφει
Γίνεται μελάνι και στο χαρτί επιστρέφει
Να γεμίσει με χρώμα της κόλασης ο καμβάς

[Chorus]
Κόλαση (κόλαση)
Απέραντη σε έκταση
Κόλαση (κόλαση)
Στίχοι γεμάτοι υπερένταση
Κόλαση (κόλαση)
Η μοναξιά κι εσωστρέφεια
Κόλαση
Η γαμημένη ανάγκη για έκφραση