Sznurki

[Zwrotka 1: Augustyn]
Rozwiązałem twoje problemy, a potykam się o swoje sznurówki
Mam supły w butach na rzepy, oh, dla mnie podłoga to sufit
Z którego za sznurki pociągasz, że wiszę nogami do góry
A kukły takie jak ja... Czy zechcesz mnie jeszcze poruszyć?
Czekam na twoje ruchy, bo może to sen i mnie obudzisz
I dasz mi w policzek swoimi ustami pełnymi
Muśnięciem, nie mów nic, głośniejsze czyny z ust twych
Których nie słyszę, nie widzę, nie czuć ich i czyny, i słowa twe amor vacui
Brakuje, mam poczucie pustki, pustki mej duszy, pustki w żołądku, jestem coraz chudszy
Pale te szlugi, gwoździem do trumny, durny ja wbijam je sobie do płuc mych
Augustyn? Gdzie się podział Augustyn?
Pogubił się w życiu, na szyi ma sznurki

[Refren: Anatom]
Zaplątany w sieć
Tonę gdzieś na dnie
Jak odnajdę sens
Chcę odnaleźć cię

[Zwrotka 2: Augustyn]
Pociągaj za sznurki, bo ci je dałem
Nieważne, że rzucasz mym ciałem o ścianę
Że łamiesz mi serce wpół na kawałek
Niech ten kawałek ci po mnie zostanie
Bo to mój testament cały w szkarłacie
Kochałem cię bardzo jak mamę i tatę
I dalej nie mogę dźwigać ciężar ten
Dlatego się żegnam, ja się już poddaję
Ty miej w sobie wiarę, podejmuj te walkę
Nie wmawiaj sobie, że jesteś przegrańcem
Masz łaskę, masz Matkę, masz Boga, znasz prawdę
Różaniec odmawiaj za siebie i za mnie
Nie ma mnie, nie żyję, jeżeli umarłem
To miej w świadomości, że żyję naprawdę
Wypalę się w czyśćcu, jak będzie mi dane
Spotkamy się w niebie, twój Konrad na zawsze

[Refren: Anatom]
Zaplątany w sieć
Tonę gdzieś na dnie
Jak odnajdę sens
Chcę odnaleźć cię