Ρόχο (Rojo)

[Verse 1 Sponty]
Ο Ρόχο σίγουρα δεν πέθανε μα πέθαναν τόσα άλλα
Στις μέρες του άλγους το μυαλό μας γλίστρησε στη σκάλα
Και σε πνικτικές, αποπνικτικές σχέσεις και ανασφάλεια
Τα χαλασμένα μας κεφάλια βουλιάζουν στην επιφάνεια
Γράφω για δυο έφηβους και έναν καφέ στο βάλτο κάποιο απόγευμα
Και για έναν δεύτερο όροφο που έγινε ταφόπλακα
Θα το θελα να γύρναγα 6 χρόνια πίσω μπόμπιρα
Να με προετοίμαζα για την πτώση μου στα λασπόνερα
Όλα τώρα στις μέρες μας αντικαθίστανται
Ανάβεις άλλο ένα και μου λες : ψηλέ, θα 'ρθεί σταντέ
Τι κι αν το προσπαθήσατε να πείσετε
Πως ο χρόνος γιατρεύει ό,τι αφήσατε
Στο πάτωμα με ωθήσατε
Κι είναι καλό να περιμένεις που και που
Αλλά εδώ φάγαμε τα νιάτα μας σε υπόστεγα σταθμού
Και η καθυστέρηση του τρένου μοιάζει με την αποστέρηση του νου
Κι εσύ μου λες : πάμε κάπου να ’ναι ξεχού, εδώ κοιτάνε
Τα βλέμματα φωτιά βάζουν, μιλάνε
Κι ότι πέσει κάτω δε το σηκώνουνε , το πατάνε
Μέρες γρήγορα περνάνε , raps μένουν να μας κρατάνε
Αυτό που πρώτα ξεχνάμε είναι η φωνή μα εγώ θυμάμαι
Στους καπνούς που τα χείλη μας ενωθήκανε
Φυσάμε προς τα έξω όλα όσα σιχαθήκαμε
Και μείνανε δυο λόγια που δεν είπαμε
Και κάτι περασμένα-ξεχασμένα απ' όταν τα αναλύαμε

[Refrain]
Ζούμε σε λούπα λάθος μέρα
Ξύπνημα μοναξιάς με μια λατέρνα
Όλα γίνονται χειρότερα όσο μιλάω για μένα
Όλα γίνονται χειρότερα όσο μιλάω για σένα
Ζούμε σε λούπα λάθος μέρα
Ξύπνημα μοναξιάς με μια λατέρνα
Όλα γίνονται χειρότερα όσο μιλάω για μένα
Όλα γίνονται χειρότερα όσο μιλάω για σένα

[Verse 2 ASD]
Άσε τις σκιές μας να χορέψουνε κάτω απ' το φεγγαρόφως
Είμαστε εμείς κι ο όχλος
Το φως μας και ο ζόφος
Η ανατολή που κρύβει στην ανάσα του ο νότος
Ανελλιπής τροχιά που δεν την άλλαξε ο κρότος
Κι είμαι μόνος σε μια θλίψη που λατρεύω
Κοιτάζω το σπασμένο μου καθρέπτη και με βλέπω
Πάλι το ίδιο σπασμένο, δεν πέθανα ακόμα μα πεθαίνω
Δεν έζησα ακόμα μα όσο ζω θα το παλεύω
Με παρέα όσα δεν έχω, με μια θέληση να αντέξω
Κι ας πονάω , με γιατρεύω όσο γράφω, τραγουδάω
Όσο νιώθω και γελάω, όσο αγναντεύω απ’ το παράθυρο το άγνωστο
Σώμα ημιυγιές με μυαλό άρρωστο
Ζητώ τα πάντα από μένα και το ξέρω είναι άπληστο
Δίνω τα πάντα μου για να χαρώ όταν πάρω το ελάχιστο
Αυτό κι αν είναι βάναυσο
Αδιάκοπο ταξίδι σε μια REM πραγματικότητα
Μια αλεπού , δυο γάτες , ρομαντισμός και κυνικότητα
Σε μίσος μετατρέπω αγάπη για την ανθρωπότητα
Ταυτότητα χαμένη στου είμαι την πολυπλοκότητα
Υπεραναλύω τα φιλοσοφικά αδιέξοδα
Δεν έχω απαντήσεις και αν είχα θα τις έγραφα
Μα έχω ερωτήσεις που γεμίζουν τρία τέταρτα
Κι ένα παραμύθι όπου είμαστε τα τέρατα

[Refrain]
Ζούμε σε λούπα λάθος μέρα
Ξύπνημα μοναξιάς με μια λατέρνα
Όλα γίνονται χειρότερα όσο μιλάω για μένα
Όλα γίνονται χειρότερα όσο μιλάω για σένα
Ζούμε σε λούπα λάθος μέρα
Ξύπνημα μοναξιάς με μια λατέρνα
Όλα γίνονται χειρότερα όσο μιλάω για μένα
Όλα γίνονται χειρότερα όσο μιλάω για σένα